LVG C.V
Maszyny zmodernizowane w warsztatach na poznańskiej Ławicy poprzez wbudowanie silników Austro-Daimler | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | samolot bombowo-rozpoznawczy |
Konstrukcja | dwuplatowiec konstrukcji mieszanej |
Załoga | 2 (pilot i strzelec/obserwator) |
Historia | |
Data oblotu | 1913 |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 × Benz Bz.IV, rzędowy 6-cylindrowy |
Moc | 200 KM (147 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 13,60 m |
Długość | 7,24 m |
Wysokość | 3,23 m |
Masa | |
Własna | 985 kg |
Startowa | 1505 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 170 km/h |
Pułap | 5000 m |
Zasięg | 380 km |
Długotrwałość lotu | 3,5 godziny |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 × karabin maszynowy LMG 08/15 kal. 7,92 mm – zsynchronizowany 1 × karabin maszynowy Parabellum kal. 7,92 mm – ruchomy, na obrotnicy 115 kg bomb pod skrzydłami | |
Użytkownicy | |
Cesarstwo Niemieckie, Turcja, Litwa, Łotwa, Polska |
LVG C.V – niemiecki samolot wielozadaniowy (rozpoznawczy i bombowy). Zaprojektowany i zbudowany w berlińskich zakładach lotniczych Luft-Verkehrs-Gesellschaft.
Historia
Samolot wielozadaniowy LVG C.V jest kolejnym samolotem zaprojektowanym w przez inż. Franza Schneidera z niemieckich zakładów lotniczych LVG.
Pierwszym z serii samolotów wielozadaniowych był zbudowany w 1913 roku prototyp oznaczony jako LVG A.I w układzie dwupłata. Następnie na przełomie 1913 – 1914 roku rozpoczęto produkcję dwumiejscowych samolotów rozpoznawczych i szkolnych LVG B.I i LVG B.II, a w 1915 roku kolejny samolot szkolny LVG B.III. Pod koniec 1914 roku powstał samolot doświadczalny LVG E.I, który stał się początkiem serii wojskowych samolotów wielozadaniowych dla niemieckiego lotnictwa w toczącej się I wojnie światowej. Pierwszym samolotem z tej serii był samolot rozpoznawczy LVG C.II w układzie dwupłatu, dwumiejscowy zbudowany w 1915 roku. Jego ulepszoną wersją był budowany od 1916 roku samolot LVG C.IV. Lecz do najbardziej znanych i powszechnie stosowanych przez lotnictwo niemieckie w I wojnie światowej należały samoloty wielozadaniowe LVG C.V i LVG C.VI budowane od końca 1916 roku.
Samolot LVG C.V był dobrze opracowany pod względem aerodynamicznym i miał stosunkowo mocną konstrukcję. Kadłub miał konstrukcję drewnianą kratownicową. Z przodu kadłuba mieścił się silnik rzędowy Benz, chłodzony cieczą z charakterystyczną wyprowadzoną do góry rurą wylotową spalin ze wszystkich cylindrów oraz usytuowaną za nią rurą zasysającą powietrze. Za silnikiem znajdowały się dwie kabiny – pierwsza pilota, tuż za nią druga obserwatora. Na końcu kadłuba umieszczono usterzenie klasyczne o kształcie eliptycznym – poziome proste, pionowe skośne. Pokrycie kadłuba stanowiła z przodu przy silniku blacha aluminiowa, za silnikiem sklejka. Płaty o konstrukcji drewnianej i kształcie prostokątnym, na końcach lekko zaokrąglone, był usztywniony słupkami i cięgnami stalowymi. Lotki umieszczono tylko na górnym płacie, w którym również znajdował się zbiornik paliwa i na zewnątrz pośrodku chłodnica cieczy. Płaty i usterzenie pokryte było płótnem.
Samolot LVG C.V zostały zastosowane przez Niemców w działania wojennych w drugiej połowie 1917 roku, na początku na froncie zachodnim, a potem od 1918 roku także na innych frontach m.in. w Palestynie. Używano ich do rozpoznania fotograficznego, do współpracy z artylerią i jako lekkie bombowce.
Ogółem wyprodukowano ponad 1200 samolotów wielozadaniowych LVG C.V. Oprócz nich w zakładach LVG do końca wojny produkowano następne wersje samolotów wojskowych: od 1917 roku samolot rozpoznawczy LVG C.VI, od 1918 roku samoloty rozpoznawcze LVG C.VII, LVG C.VIII i LVG C.IX; jednomiejscowe samoloty myśliwskie: w 1917 roku LVG D.II, LVG D.III i LVG D.IV, w 1918 – LVG D.V i LVG D.VI oraz dwumiejscowe samoloty bombowe: w 1915 roku LVG G.I, w 1917 – LVG G.II i w 1918 – LVG G.III.
Użycie w lotnictwie polskim
Po zakończeniu I wojny światowej w 1919 roku oddziały polskie na terenie Małopolski przejęły od Niemców 7 samolotów LVG C.V[1]. W 1920 roku w warsztatach na lotnisku Ławica w Poznaniu ze zdobytych części zmontowano jeszcze w lipcu i sierpniu 42 samoloty tego typu. 9 stycznia 1919 roku powstańcy wielkopolscy przemalowanymi w polskie barwy zdobycznymi samolotami LVG C.V dokonali odwetowego nalotu na lotnisko wojskowe we Frankfurcie nad Odrą[2].
Samoloty te skierowano do eskadr wywiadowczych: 4., 6., 8., 12. i 14. Do eskadr tych włączono również 12 nowych samolotów LVG C.V i LVG C.VI zakupionych w Niemczech. Eskadry te wzięły udział w walkach w latach 1919–1920, w tym w wojnie polsko-bolszewickiej.
Opis techniczny samolotu LVG C.V
Samolot LVG C.V był dwumiejscowym samolotem wielozadaniowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – 1 silnik rzędowy, śmigło drewniane, dwułopatowe.
Przypisy
- ↑ Ryszard Kaczkowski: LVG C-V, C-VI. „Skrzydlata Polska”. 3/1971, s. 19, 17 stycznia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ↑ Marcin Bartnicki: Nalot Wielkopolan na Frankfurt (pol.). [dostęp 2018-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-09)].
Bibliografia
- Ryszard Kaczkowski: LVG C-V, C-VI. „Skrzydlata Polska”. 3/1971, 17 stycznia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Media użyte na tej stronie
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Samoloty LVG C-V (numery 9.7 i 9.10) zmodernizowane na poznańskiej Ławicy poprzez wbudowanie silników Austro-Daimler.