La Barberina
La Barberina właściwie Barbera (Barbara) Campanini (ur. 7 czerwca 1721 w Parmie (Włochy), zm. w swoje 78 urodziny, 7 czerwca 1799 w swej posiadłości w Barszowie w parku pałacowym na atak serca) – tancerka baletowa pochodzenia włoskiego sławna w XVIII w.
Życie
Nauki pobierała u Antonia Rinaldiego, zwanego Fossano. Jako jego partnerka wyjechała do Paryża, gdzie debiutowała w 1739 roku w operze Rameau Fêtes de Hèbé ou Les Talens Lyriques. W czasie pobytu w Paryżu miała licznych kochanków, w tym Wiktora Amadeusza I Sabaudzkiego księcia Carignano[1]. Występowała także w Londynie i Wenecji. Faworyta króla Prus Fryderyka II, który w zemście za odrzucenie jego propozycji występów w „Królewskiej Operze” w Berlinie, porwał ją w 1744 roku i uwięził w Poczdamie. Uwolniona została 8 maja 1744 roku. Od 1745 roku zamieszkała w Berlinie, gdzie znana była ze skandalicznego trybu życia. Mówiono nawet o romansie z Fryderykiem II, ale złośliwcy szeptali: podoba mu się, bo ma bardzo męskie nogi. Potajemnie wyszła za mąż w 1748 roku za barona Carla Ludwiga von Cocceji (1730–1808), brata polskiego generała Karola Fryderyka de Cocceji, syna kanclerza Samuela von Cocceji i wyjechała do Głogowa, gdzie mąż jej objął urząd wiceprezydenta rejencji. W 1759 doszło do separacji, lecz z mężem rozwiodła się dopiero w 1788. W 1759 roku od wdowy po gen. Hansie Karolu von Winterfeldcie kupiła posiadłość w Barszowie, w której w 1789 roku założyła konwent dla dziewcząt ze zubożałych rodzin szlacheckich Fräuleinstift. Fundacja utrzymała się do 1945 roku. Za wkład w utworzenie fundacji otrzymała z rąk Fryderyka Wilhelma II tytuł hrabiny i prawo do noszenia orderu jej imienia Orden des Gräflich Campaninischen Fräuleinstiftes. Dewiza orderu brzmiała Virtuti asylum („Schronienie dla cnoty”), co wywołało uszczypliwe komentarze współczesnych, którzy plotkowali, że we wcześniejszych latach, w Paryżu, Wenecji a szczególnie w Londynie, obecna pani przełożona sprzedawała swe łaski za brzęczącą monetę, przy czym rajfurzyła jej własna matka.
W pobliskim Grodowcu (niem. Hochkirch) ufundowała ołtarz pw. Czternastu Wspomożycieli, pod którym znajduje się grobowiec, gdzie niegdyś spoczywały jej szczątki (obrabowany po 1945 roku).
Barbara Campanini jest wspomniana w książce z serii „Pan Samochodzik” autorstwa Sebastiana Miernickiego pod tytułem Pan Samochodzik i królewska baletnica.
Bibliografia
- Traud Gravenhorst, Schlesien, Erlebnisse eines Landes, Breslau 1938
Filmografia
- Die Tänzerin von Sanssouci (także: Barberina), film niemiecki (1932), reżyseria: Friedrich Zelnik(niem.). W roli Barbary Lil Dagover, w roli Fryderyka Wielkiego: Otto Gebühr(niem.), w roli barona Cocceji Hans Stüwe(niem.).