La Louvière

La Louvière

Herb Flaga
Państwo	Belgia
Region	Walonia
Burmistrz	Jacques Gobert
Powierzchnia	64,24 km²
Populacja (2017[1]) • liczba ludności • gęstość	80 648 1255 os./km²
Nr kierunkowy	064
Kod pocztowy	7100
Położenie na mapie Hainaut La Louvière
Położenie na mapie Belgii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de La Louvière
50°28′N 4°11′E/50,466667 4,183333
Strona internetowa

La Louvière – miasto w środkowej Belgii, w prowincji Hainaut, na wschód od Mons. Siedziba polskiego konsulatu honorowego.

Historia

Mityczne początki

Legenda o wilczycy opiekującej się dziećmi w La Louvière jest reminiscencją mitycznych narodzin Rzymu. Prawdziwe początki miasta sięgają XII wieku. W tym czasie zalesione i prawdopodobnie zamieszkane przez wilki terytorium obecnego miasta nosiło nazwę Menaulu, co w starofrancuskim oznacza "siedlisko wilków". Region ten był częścią większej gminy Saint-Vaast, która z kolei należała do opactwa Aulne.

Wioska Houdeng-Aimeries

W 1284 roku nazwa terytorium została przetłumaczona na łacinę, a następnie znów na francuski jako La Louvière. W 1390 roku po raz pierwszy wydobyto tu węgiel. Opactwo odmówiło stworzenia potrzebnej infrastruktury, co opóźniło rozwój miasta aż do XVIII wieku.

Narodziny La Louvière

W XIX wieku powstanie dróg, kanałów i linii kolejowych umożliwiło eksport wydobywanego tutaj węgla. Przyciągnęło to inwestycje. La Louvière szybko przewyższyło podległe suwerenowi Saint-Vaast, zarówno pod względem liczby mieszkańców jak i rozwoju gospodarki. W ciągu pięćdziesięciu lat miasto to stało się jednym z najważniejszych miast w Walonii. La Louvière zostało uznane za samodzielne miasto w 1869 roku. Obecnie La Louvière jest piątym pod względem wielkości miastem w Walonii, po Charleroi, Liège, Namurze i Mons.

Widoki

Cztery podnośnie na Kanale Centralnym (Canal du Centre) i ich otoczenie, La Louvière i Le Roeulx (Hainaut)^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Dźwig przenoszący łodzie na Kanale Centralnym
Państwo	Belgia
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	III, IV
Numer ref.	856
Region[b]	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1998 na 22. sesji
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Mieszkania robotników w Bois-du-Luc

• Cztery hydrauliczne dźwigi na starym Kanale Centralnym (Canal du Centre), które łącza Mozę ze Skaldą. Te podwójne windy pochodzą z ok. 1900 roku i zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa w 1998 roku.
• Odrestaurowane centrum mieszkalne zbudowane dla górników z Bois-du-Luc w pierwszej połowie XIX wieku. Można obejrzeć jeden z takich domów, a także kilka muzeów przedstawiających historię górnictwa w regionie Centre.
• Liczne kaplice i kościoły zbudowane pomiędzy wiekiem XIII a XVI.
• W La Louvière znajduje się jedna z najlepszych kolekcji Idela Ianchelvici.

Folklor

Karnawał w La Louvière nosi nazwę Laetare, co po łacinie znaczy "cieszyć się". Trwa on trzy dni, od niedzieli do wtorku i odbywa się w połowie wielkiego postu.

Sławni mieszkańcy

• Maurice Baudoux, kanadyjski ksiądz (1902–1988)
• Pol Bury, rzeźbiarz (1922–2005)
• Jean Louvet, dramaturg (ur. 1934)
• Maurice Grevisse, gramatyk (1895–1980)
• Eden Hazard, piłkarz (ur. 1991)
• Thorgan Hazard, piłkarz (ur. 1993)
• Kylian Hazard, piłkarz (ur. 1995)
• Jean Louvet, dramaturg (ur. 1934)
• Enzo Scifo (ur. 1966)

Sport

La Louvière ma klub piłkarski Jupiler League nazwany RAA Louviéroise. Klub ten zdobył Puchar Belgii w 2003 roku.

Miasta partnerskie

• Saint-Maur-des-Fossés, Francja
• Foligno we Włoszech
• Kordowa w Hiszpanii
• Bojnice na Słowacji
• Kalisz w Polsce

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona La Louvière, po francusku
• Karnawał. laetare.be. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-30)]., po francusku, flamandzku i angielsku

Przypisy