Lacrimosa (zespół muzyczny)

Lacrimosa

Tilo Wolff podczas koncertu w roku 2012
Rok założenia	1990
Pochodzenie	Szwajcaria
Gatunek	dark wave, rock gotycki[1][2], gothic metal[2], metal symfoniczny[3], muzyka poważna
Wydawnictwo	Hall of Sermon, Avalon/Marquee Inc.
Powiązania	Snakeskin, Kreator
Strona internetowa

Lacrimosa – szwajcarska grupa muzyczna powstała w 1990 roku z inicjatywy niemieckiego multiinstrumentalisty i wokalisty Tilo Wolffa. Zespół początkowo w swej twórczości prezentował muzykę z gatunku dark wave, na przestrzeni lat zmieniając styl i nawiązując do takich gatunków jak rock gotycki, gothic metal, metal symfoniczny oraz muzyka poważna. Pierwsze wydawnictwo grupy Clamor ukazało się jeszcze w 1990 roku jako solowy album Wolffa.

Nazwa projektu nawiązuje do utworu przedostatniej części sekwencji z Requiem d-moll (KV 626) autorstwa Wolfganga Amadeusa Mozarta, zatytułowanej „Lacrimosa” co oznacza „pełna łez”, „opłakana”, „żałosna”. W 1991 roku Wolff założył własną wytwórnię płytową Hall of Sermon, która wydaje wszystkie wydawnictwa grupy, a także jego projektu solowego o nazwie Snakeskin. W roku 1994 do zespołu dołączyła fińska wokalistka i instrumentalistka Anne Nurmi, współzałożycielka grupy muzycznej Two Witches towarzyszącej jako support zespołowi Lacrimosa w trasie koncertowej promującej płytę Satura.

Choć Lacrimosa jest duetem, podczas tras koncertowych oraz nagrań studyjnych towarzyszą mu również muzycy nie związani zeń na stałe. W logo zespołu widnieje arlekin. Wszystkie dotychczasowe okładki albumów stworzone zostały przez Stelio Diamantopoulosa.

Historia

Anne Nurmi, 2012

Lacrimosa powstała w 1990 roku z inicjatwy Tilo Wolffa, który wcześniej publikował wiersze w niemieckich czasopismach muzycznych^[2]. Tego samego roku wydał kasetę zatytułowaną Clamor, na której znalazły się dwa utwory: „Seele in Not” oraz „Requiem”. Choć był to dopiero początek kariery Lacrimosy, debiut uzyskał pozytywne recenzje. Aby zapewnić sobie całkowitą niezależność i twórczą wolność w dalszej pracy, w 1991 roku Wolff założył własną wytwórnię muzyczną Hall of Sermon. Początkowo Lacrimosa była solowym projektem Tilo Wolffa, wspieranego przez muzyków sesyjnych. Również w 1991 roku ukazał się pierwszy album pt. Angst. W 1992 roku na rynku ukazał się drugi album Lacrimosy: Einsamkeit, a wraz z nim pierwsza innowacja w brzmieniu – zastosowanie gitary elektrycznej.

W 1993 roku Lacrimosa wydała kolejny album: Satura. Płyta była promowana podczas koncertów w Niemczech, które wspomagała fińska grupa Two Witches do której należała keyboardzistka Anne Nurmi. Wkrótce potem Wolff zaprosił Nurmi do współpracy. Pierwszy raz Anne zaśpiewała w utworze „Schakal”, zwiastującym następny album Lacrimosy. W 1995 roku ukazał się album Inferno zrealizowany z udziałem Barmbek Symphony Orchestra. W 1997 roku zespół wydał piąty w swym dorobku studyjny album Stille. Po premierze Lacrimosa ruszyła w dużą trasę, odwiedzając m.in. Meksyk oraz Francję. Zapisem tego wydarzenia było wydane w 1998 roku pierwsze wydawnictwo koncertowe Live.

Do realizacji płyty Elodia z 1999 roku Lacrimosa zaprosiła Londyńską Orkiestrę Symfoniczną, a także muzyków z hamburskiej Staatsoper oraz chór The Rosenberg Ensemble. Tę gotycko-metalową operę w 3 aktach stworzyło ponad 180 osób a całość jest konceptem opowiadającym o gasnącej miłości i wierze w jej odrodzenie. W 2000 roku Lacrimosa obchodziła swoje dziesiąte urodziny. Z tej okazji wydano DVD The Live History, stanowiące pełną historię zespołu w koncertowym skrócie^[4]. W roku 2001 zespół zarejestrował nowy materiał zatytułowany Fassade. Wkrótce po premierze grupa udała się w trasę koncertową, odwiedzając w ramach promocji m.in. Amerykę Południową.

Yenz Leonhardt, 2012

Następny album Echos ukazał się dwa lata później^[5]. Kolejną płytą w dorobku zespołu była Lichtgestalt z roku 2005, której motywem przewodnim była ponownie miłość^[6]. Do prac nad Lichtgestalt Wolff zaangażował białoruską Victor Smolski Symphonic Orchestra. Efektem współpracy były m.in. takie utwory jak „Hohelied der Liebe” czy „Nachtschatten”. Również w 2005 roku ukazało się DVD Musikkurzfilme^[7]. Była to kompilacja teledysków z całej twórczości Lacrimosy, od Satury do Lichtgestalt. Na płycie – oprócz dodatkowych materiałów filmowych ukazujących powstawanie wybranych teledysków – ukazała się również zapowiedź filmu o pracy zespołu, zatytułowanego Lichtjahre^[8]. Film ten miał swą premierę 29 czerwca 2007 roku. Stanowi filmowy zapis, pokazujący wszystkie najważniejsze wydarzenia ostatnich lat, wywiady z fanami i członkami zespołu. Wraz z nim pojawiły się: wydawnictwo koncertowe Lacrimosy, będące ścieżką dźwiękową do filmu oraz limitowana edycja tejże płyty z dwoma dodatkowymi utworami: „Siehst du mich im Licht?” i „The Last Millennium”.

Na początku 2009 roku, Lacrimosa zapowiedziała powstanie dziesiątego już albumu studyjnego. Płyta, której premiera miała miejsce 8 maja 2009 roku została wydana nakładem Hall of Sermon pt. Sehnsucht^[9][10]. W jednym z najnowszych wywiadów Tilo zwierzył się dziennikarzom, iż motywacją do skomponowania piosenek z tego krążka były różnego rodzaju emocje, które targały nim przez ostatnie lata^[11]. W 2010 roku, z okazji 20-lecia istnienia zespołu, wydana została nowa płyta pt. Schattenspiel (Gra cieni). Na dwóch płytach znajduje się 18 niepublikowanych wcześniej utworów^[12]. W 2012 zespół wydał nowy album, Revolution, który ukazał się 7 września^[13].

Muzycy

• Tilo Wolff – wokal prowadzący, różne instrumenty (od 1990)
• Anne Nurmi – wokal prowadzący, keyboard (od 1994)
• Yenz Leonhardt – gitara basowa, wokal wspierający (od 2006)
• Sebastian Hausmann – gitara podczas koncertów (1994, od 2005)
• Jan Yrlund – gitara podczas koncertów (1994-1995, od 2005)
• Joachim Küstner – gitara podczas koncertów (od 1999)
• Rüdiger „A.C.” Dreffein – perkusja podczas koncertów (od 1995)

Dyskografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu (niem. • ang.)