Ladislaus Weinek

Ladislaus Weinek
Ilustracja
Ladislaus Weinek, 1891
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1848
Buda (Budapeszt)

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1913
Praga

Zawód, zajęcie

astronom

Ladislaus Weinek (węg. Weinek László, ur. 13 lutego 1848 w Ofen, zm. 12 listopada 1913 w Pradze) – astronom austro-węgierski.

Życiorys

Ladislaus Weinek urodził się 13 lutego 1848 w Ofen (Buda, obecnie Budapeszt) w rodzinie urzędnika państwowego Josefa i jego żony Johanny, z domu Throner, zajmującej się domem i wychowaniem dzieci: Ladislausa i trojga jego rodzeństwa[1]. Po skończeniu czterech klas szkoły normalnej w Ofen i ukończeniu gimnazjum w Budapeszcie, studiował nauki przyrodnicze: matematykę, fizykę i astronomię na Uniwersytecie Wiedeńskim (1865–1869)[2]. W 1869 pracował krótko jako nauczyciel u grafa Heinricha Wilczka w Erüskört koło Gödöllö[2]. W 1870 ukończył czteroletnie studia zdobywając dyplom nauczycielski z matematyki i fizyki, a następnie uzyskał doktorat (rigorosum)[2].

Studia astronomiczne kontynuował na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie oraz w Lipsku (1871)[3]. Pracując w obserwatorium w Lipsku wykonywał pomiary geodezyjne, między innymi zmierzył różnicę długości geograficznej między Lipskiem a Monachium.

W 1874 roku brał udział w ekspedycji na Wyspy Kerguelena, której celem były obserwacje przejścia Wenus na tle tarczy Słońca[4]. Wykonana tam dokumentacja fotograficzna była tematem jego rozprawy doktorskiej, przedstawionej w 1880 roku na Uniwersytecie w Jenie.

W 1883 roku został powołany na stanowisko profesora astronomii na Karl-Ferdinands-Universität (niemiecka część obecnego Uniwersytetu Karola) w Pradze[5], kierował tam obserwatorium astronomicznym w Clementinum.

Korzystając ze zdjęć wykonanych w Obserwatorium Licka oraz w obserwatorium paryskim, opracował jeden z pierwszych atlasów Księżyca opartych na fotografii[6].

Jego imieniem nazwano planetoidę (7114) Weinek[7] oraz krater Weinek na Księżycu[8].

Publikacje

  • Die Photographie in der messenden Astronomie, besonders bei Venusdurchgängen, Halle, 1879[5]
  • Über das feinere selenographische Detail der fokalen Mondphotographien der Mt. Hamiltoner und Pariser Sternwarte, Prag 1897[5]
  • Photographischer Mondatlas, 1898–1900[5]
  • Berghöhenbestimmung auf Grund des Prager photographischen Mondatlas, Wien, 1899[5]
  • Astronomische, magnetische und meteorologische Beobachtungen an der k. k. Sternwarte in Prag, Prag, 1884–1906[5]

Przypisy

  1. ↑ Gisela Münzel: Ladislaus Weinek (1848–1913). W: Wolfgang R. Dick, Jürgen Hamel: Beiträge zur Astronomiegeschichte. Harri Deutsch Verlag, 2001, s. 127. ISBN 978-3817116638. (niem.).
  2. ↑ a b c Gisela Münzel: Ladislaus Weinek (1848–1913). W: Wolfgang R. Dick, Jürgen Hamel: Beiträge zur Astronomiegeschichte. Harri Deutsch Verlag, 2001, s. 129. ISBN 978-3817116638. (niem.).
  3. ↑ Gisela Münzel: Ladislaus Weinek (1848–1913). W: Wolfgang R. Dick, Jürgen Hamel: Beiträge zur Astronomiegeschichte. Harri Deutsch Verlag, 2001, s. 130. ISBN 978-3817116638. (niem.).
  4. ↑ Gisela Münzel: Ladislaus Weinek (1848–1913). W: Wolfgang R. Dick, Jürgen Hamel: Beiträge zur Astronomiegeschichte. Harri Deutsch Verlag, 2001, s. 134–145. ISBN 978-3817116638. (niem.).
  5. ↑ a b c d e f Meyers Großes Konversations-Lexikon. Leipzig: 1909, s. 485. [dostęp 2011-10-29]. (niem.).
  6. ↑ Gisela Münzel: Ladislaus Weinek (1848–1913). W: Wolfgang R. Dick, Jürgen Hamel: Beiträge zur Astronomiegeschichte. Harri Deutsch Verlag, 2001, s. 158–161. ISBN 978-3817116638. (niem.).
  7. ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of minor planet names. Springer, 2003, s. 576. DOI: 10.1007/978-3-540-29925-7_6292. ISBN 978-3-540-00238-3. (ang.).Sprawdź autora:2.
  8. ↑ Martin Šolc. Lunární kráter Weinek – historická pocta klementinskému astronomovi. „Bulletin Plus”. 4, 2003. (cz.). 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ladislaus Weinek.jpg
Ladislaus Weinek (1848-1913), Austro-Hungarian Astronomer