Lamar (herb szlachecki)
Lamar (Lamara, Lamare, Lamarie) − polski herb szlachecki, herb własny z indygenatu[1], herb pochodzenia neapolitańskiego.
Opis herbu
Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:
Na tarczy dzielonej w pas, w polu górnym, czerwonym, orzeł srebrny w koronie trzymający berło i miecz; w polu dolnym, błękitnym, krzyż jerozolimski.
Klejnot – nieznany.
Labry z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej błękitne, podbite srebrem.
Wzmianki heraldyczne
W 1578 król Stefan Batory potwierdził szlachectwo Franciszka Dellamare, szlachcica neapolitańskiego[2].
Do swojego dawnego herbu miał dodanego Orła Białego, na czerwonym polu[3].
W 1726 potwierdzenie szlachectwa uzyskał uzyskał generał-adiutant Piotr de Lamar (de Lamar).
Herbowni
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
Lamar (Lamara, Lamarie, Delamare, de Lamare).
Przypisy
Bibliografia
- Adam Boniecki, Herbarz polski. Tom IV i XIII, Warszawa 1902
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 383. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne
- Herb Lamar z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
| |||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Lamar herb w/g Juliusza Ostrowskiego
Autor:
Projekt graficzny: Tadeusz Gajl,
- POL_COA_blank.svg: Tadeusz Gajl, vector version: Bastianow,
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .,
Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Lamar