Lamna śledziowa

Lamna śledziowa
Lamna nasus[1]
(Bonnaterre, 1788)[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

chrzęstnoszkieletowe

Podgromada

spodouste

Rząd

lamnokształtne

Rodzina

lamnowate

Rodzaj

Lamna

Gatunek

lamna śledziowa

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[13]
Status iucn3.1 VU pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

Lamna śledziowa[14], lamna[15], żarłacz śledziowy[16], rekin śledziowy[17] (Lamna nasus) – gatunek ryby lamnokształtnej z rodziny lamnowatych (Lamnidae).

Występowanie

W południowym Pacyfiku i Atlantyku. Występuje także w północnym Atlantyku, od Maroka do południowej Islandii, wpływa do Morza Śródziemnego, a także do zachodniego Bałtyku. Ryba ta jest największym z trzech gatunków rekinów występujących naturalnie w Bałtyku.

W strefie otwartego morza, zwykle w górnych warstwach wody, najdalej na północ wypływający rekin.

Cechy morfologiczne

Osiąga maksymalnie do 3,5 m długości i masę 150–200 kg. Ciało wrzecionowate, stosunkowe krótkie, ze stożkowatym pyskiem. Uzębienie w obu szczękach w postaci wąskich zębów. Płetwa grzbietowa podwójna, druga znacznie mniejsza. Płetwa ogonowa w kształcie półksiężyca.

Grzbiet ciemno- lub niebieskoszary. Strona brzuszna czysto biała. Płetwy grzbietowe ciemno zabarwione, przednia z nich zazwyczaj jasno obrzeżona.

Odżywianie

Żywi się rybami ławicowymi i głowonogami.

Rozród

Osiąga dojrzałość płciową przy długości około 1,5 m. Ryba jajożyworodna. W miocie rodzi się 1 lub 2, rzadko 3 młode.

Przypisy

  1. Lamna nasus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b J.P. Bonnaterre: Tableau encyclopédique et méthodique des trois regnes de la nature, Dédié et présenté a M. Necker, Ministre d’Etat, & Directeur Général des Finances. Ichthyologie. Paris: Chez Panckoucke, 1788, s. 10, ryc. 85 (fig. 350). (fr.).
  3. J.F. Gmelin: Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. T. 1. Cz. 3. Lipsiae: Impensis Georg. Emanuel. Beer., 1789, s. 1497. (łac.).
  4. J.J. Walbaum: Petri Artedi sueci genera piscium in quibus systema totum ichthyologiae proponitur cum classibus, ordinibus, generum characteribus, specierum differentiis, observationibus plurimis: redactis speciebus 242 ad genera 52: Ichthyologiae pars 3. Grypeswaldiae: Ant. Ferdin. Röse, 1792, s. 517. (łac.).
  5. W. Turton: A general system of nature, through the three grand kingdoms of animals, vegetables, and minerals, systematically divided into their several classes, orders, genera, species, and varieties, with their habitations, manners, economy, structure, and peculiarities. Cz. 1. London: Printed for Lackington, Allen, and Co, 1800–1802, s. 920. (ang.).
  6. G. Shaw: General zoology, or Systematic natural history. T. 5: Pisces. Cz. 1. London: G. Kearsley, 1804, s. 350. (ang.).
  7. W.E. Leach. Some observations on the genus Squalus of Linné, with descriptions and outline figures of two British species. „Memoirs of the Wernerian Natural History Society”. 2, s. ryc. 2, fig. 2, 1818. (ang.). 
  8. J. Fleming: A history of British animals: exhibiting the descriptive characters and systematical arrangement of the genera and species of quadrupeds, birds, reptiles, fishes, mollusca, and radiata of the United Kingdom; including the indigenous, extirpated, and extinct kinds, together with periodical and occasional visitants. Edinburgh: Bell & Bradfute, 1828, s. 169. (ang.).
  9. T.N. Gill. Catalogue of the fishes of the eastern coast of North America, from Greenland to Georgia. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 13, s. 60, 1861. (ang.). 
  10. T.N. Gill. Squalorum generum novorum descriptiones diagnosticae. „Annals of the Lyceum of Natural History of New York”. 7, s. 409, 1862. (łac.). 
  11. C. Pérez Canto. Historia natural: Estudio sobre algunos escualos de la costa de Chile. „Anales de la Universidad de Chile”. 69, s. 1, 1886. (hiszp.). 
  12. W.J. Phillipps. Sharks on New Zealand: No. 4. „The New Zealand Journal of Science and Technology”. 16 (4), s. 239, fig. 3, 1935. (ang.). 
  13. C.L. Rigby i inni, Lamna nasus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-08-23] (ang.).
  14. Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  15. K. Kowalska, J.M. Rembiszewski & H. Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
  16. G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  17. Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.

Bibliografia

  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  • Lamna nasus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 28 lipca 2009]

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Lamna nasus noaa.jpg
Porbeagle (Lamna nasus)
Status iucn3.1 VU pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Lamna nasus distmap.png
Autor: Chris_huh, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Distribution map for Lamna nasus