Lancelotto Malocello
Lancelotto Malocello (łac. Lanzarotus Marocelus) (ur. w 1270 w Varazze, zm. po 1336 w Genui) – genueński kupiec i żeglarz, odkrywca Wysp Kanaryjskich.
Malocello odkrył Lanzarote dla Europy w 1312 roku, w czasie rejsu wzdłuż wybrzeży Afryki, i spędził następne dwadzieścia lat na wyspie, gdzie prowadził handel z jej mieszkańcami[1]. Koło dzisiejszego Teguise wzniósł niewielki fort Castillo de Guanapay (położony na skraju krateru Guanapay), sto lat później odkryty przez Jeana de Béthencourta. W czasie pobytu Malocello, wyspa była rządzona przez króla Zonzamasa z żoną Fayną. Ich córka Icó władała później wyspą z małżonkiem Guanarteme, a ich syn Guadarfia był ostatnim tubylczym władcą Lanzarote, który w 1402 r. przyjaźnie witał wyprawę Jeana de Bethencourta. Imię córki Guadarfii, Teguise, która wzięła ślub z bratankiem Bethencourta, Maciotem de Béthencourt, zostało nadane nowemu miastu.
Opuścił wyspę po konflikcie z jej mieszkańcami[1] około 1332 r. W 1336 r. flota pod dowództwem Malocello wypłynęła z Lizbony, prawdopodobnie w celu odzyskania wyspy po ich wydaleniu.
Od jego imienia pochodzi nazwa wyspy Lanzarote[1], która na mapach po raz pierwszy pojawiła się w 1339 roku w pracy Angelino Dulcerta jako „Ínsula de Lançarote Mallucellus”[2].
Imieniem Malocella został nazwany włoski niszczyciel typu Navigatori, pełniący służbę w okresie międzywojennym w czasie hiszpańskiej wojny domowej oraz II wojny światowej.
Przypisy
- ↑ a b c Ernest Kowalczyk. Wyspy (Nie)szczęśliwe. „Mówią Wieki”. 9/2011 (620), s. 33. Bellona SA. ISSN 12304018. (pol.).
- ↑ Lanzarote History. Discover Lanzarote, 2012-02-02. [dostęp 2012-02-02]. (ang.).