Landelino Lavilla

Landelino Lavilla
ilustracja
Pełne imię i nazwiskoLandelino Lavilla Alsina
Data i miejsce urodzenia6 sierpnia 1934
Lleida
Data i miejsce śmierci13 kwietnia 2020
Madryt
Przewodniczący Kongresu Deputowanych
Okresod 1979
do 1982
Przynależność politycznaUnia Demokratycznego Centrum
PoprzednikFernando Álvarez de Miranda
NastępcaGregorio Peces-Barba
Minister sprawiedliwości Hiszpanii
Okresod 1976
do 1979
Przynależność politycznaUnia Demokratycznego Centrum
PoprzednikAntonio Garrigues y Díaz-Cañabate
NastępcaÍñigo Cavero Lataillade
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Krzyża Świętego Rajmunda z Penafort (Hiszpania)

Landelino Lavilla Alsina (ur. 6 sierpnia 1934 w Lleidzie[1], zm. 13 kwietnia 2020[2] w Madrycie) – hiszpański polityk i prawnik, w latach 1976–1979 minister sprawiedliwości, w latach 1979–1982 przewodniczący Kongresu Deputowanych.

Życiorys

Z wykształcenia prawnik, studiował na uniwersytetach w Saragossie i Madrycie. Pracował m.in. w Radzie Stanu, rządowym organie doradczym, a także w banku Banesto[3]. Działał w Grupo Tácito, zespole tworzonym przez intelektualistów, dziennikarzy i polityków, którzy opracowywali program demokratyzacji kraju. W 1974 objął stanowisko podsekretarza stanu w resorcie infrastruktury. W 1976 został ministrem sprawiedliwości w gabinecie Adolfa Suáreza. Pozostał na tym stanowisku również w jego drugim rządzie, powołanym w okresie transformacji ustrojowej po wolnych wyborach do konstytuanty w 1977. Urząd ten sprawował do 1979[1]. W 1977 zasiadł w Senacie z nominacji króla[4].

W 1979 z listy Unii Demokratycznego Centrum (UCD) uzyskał mandat posła do Kongresu Deputowanych I kadencji[5], stając na czele tej izby hiszpańskiego parlamentu[1]. Kierował nią m.in. w trakcie zamachu stanu zwanego 23-F[6]. W 1982 utrzymał mandat deputowanego[5] jako jeden z nielicznych przedstawicieli UCD. Stał wówczas na czele tego ugrupowania, pełniąc tę funkcję do 1983, gdy unia została rozwiązana[1]. W tym samym roku zrezygnował z miejsca w parlamencie, które wówczas objął Leopoldo Calvo-Sotelo[5].

Mianowany stałym członkiem Rady Stanu[1][7]. Uzyskał członkostwo w akademii Real Academia de Jurisprudencia y Legislación[4], a w 2006 w Królewskiej Akademii Nauk Moralnych i Politycznych[7]. Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Karola III[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Lavilla Alsina, Landelino (hiszp.). mcnbiografias.com. [dostęp 2017-09-07].
  2. ↑ Muere Landelino Lavilla, consejero de Estado y presidente del Congreso durante el 23-F (hiszp.). elmundo.es, 13 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-13].
  3. ↑ a b Lavilla Alsina Landelino (ang.). Who’s Who in Spain. [dostęp 2017-09-07].
  4. ↑ a b Landelino Lavilla (ang.). fride.org. [dostęp 2017-09-07].
  5. ↑ a b c Lavilla Alsina, Landelino (hiszp.). congreso.es. [dostęp 2017-09-07].
  6. ↑ Landelino Lavilla ofreció como rehenes a los miembros de la Mesa del Congreso (hiszp.). elpais.com, 13 marca 1981. [dostęp 2017-09-07].
  7. ↑ a b Landelino Lavilla Alsina (hiszp.). racmyp.es. [dostęp 2017-09-07].

Media użyte na tej stronie

ESP Charles III Order GC.svg
Autor: Heralder (Crown by Miguillen, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon bar of the Order of Charles III, Grand Cross.
Leopoldo Calvo-Sotelo conversa con el presidente del Congreso, Landelino Lavilla (cropped).jpg

Leopoldo Calvo-Sotelo y Bustelo, presidente del Gobierno, conversa con Landelino Lavilla Alsina, presidente del Congreso de los Diputados.