Lasówka rdzawoboczna

Lasówka rdzawoboczna
Setophaga pensylvanica[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

lasówki

Rodzaj

Setophaga

Gatunek

lasówka rdzawoboczna

Synonimy
  • Motacilla pensylvanica Linnaeus, 1766[2]
  • Dendroica pensylvanica (Linnaeus, 1766)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     zimowiska

Lasówka rdzawoboczna[4] (Setophaga pensylvanica) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny lasówek (Parulidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków)[2][5]. Choć jego liczebność spada, nie jest zagrożony.

Morfologia

Długość ciała 12–14 cm, waga 10,7–14,3 g, rozpiętość skrzydeł 19–21 cm[6]. Czapka cytrynowożółta, grzbiet żółtozielony, w czarne kreski; skrzydła ciemne, widoczne na nich 2 żółte paski, białe końcówki sterówek. Maska czarno-biała. Spód ciała biały, z wąską, kasztanowatą plamą wzdłuż boków. Samica jest jaśniejsza. Młode ptaki z wierzchu żółtozielone, od spodu szare z żółtymi paskami na skrzydłach; maska szara, wokół oczu wyraźnie widoczna biała obrączka. Dorosłe ptaki w upierzeniu jesiennym żółtozielone z wierzchu, bez czarnego koloru na masce i kasztanowatych boków.

Zasięg, środowisko

Zakrzewione pastwiska i leśne zręby środkowej i środkowo-wschodniej części Ameryki Północnej, na południu w górach. Zimę spędza głównie w południowo-wschodnim Meksyku i Ameryce Centralnej po Panamę, nielicznie zimuje także na wyspach Karaibów[2]. Zimujące ptaki zamieszkują m.in. zacienione plantacje kawy, siedliska z zaroślami czy dojrzałe wilgotne lasy[7].

Status

IUCN uznaje lasówkę rdzawoboczną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020)[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji na 18 milionów dorosłych osobników[7]. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3][7].

Przypisy

  1. Setophaga pensylvanica, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b c d Chestnut-sided Warbler (Dendroica pensylvanica). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
  3. a b c Setophaga pensylvanica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Parulidae Wetmore, Friedmann, Lincoln, Miller,AH, Peters,JL, van Rossem, Van Tyne & Zimmer,JT, 1947 (1831) - lasówki - New World wood warblers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-22].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): New World warblers, mitrospingid tanagers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-22]. (ang.).
  6. Chestnut-sided Warbler Identification, All About Birds, Cornell Lab of Ornithology, www.allaboutbirds.org [dostęp 2021-03-16] (ang.).
  7. a b c Chestnut-sided Warbler Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-22]. (ang.).

Bibliografia

  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Dendroica-pensylvanica-003.jpg
Autor: Mdf, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Chestnut-sided Warbler (Dendroica pensylvanica). Rondeau Provincial Park, Ontario, Canada.
Dendroica pensylvanica map.svg
Autor: Cephas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Distribution map of Chestnut-sided Warbler. Adapted from Birds of North America Online.
 
Breeding range
 
Wintering range