Laska komendanta

Johan von Tilly z laską komendanta

Laska komendantainsygnium władzy oficerów i innych komendantów wojskowych, znane już w starożytności, wczesny odpowiednik laski marszałkowskiej i buławy.

Podczas triumfalnych pochodów w starożytnym Rzymie imperatorowie trzymali oburącz berła, a centurionowie (setnicy) tzw. vitis, pałkę z drewna winorośli, będącą symbolem ich władzy i zarazem narzędziem kary[1]. W europejskim średniowieczu z tych oznak, a także ze wschodnich buzdyganów wytworzono berła i buławy o zmniejszonej długości (ok. 30–40 cm), jak również ceremonialne laski marszałkowskie (o długości wzrostu człowieka), a później laski wojskowe[2].

Od czasów renesansu coraz częściej używano lasek dowódcy (komendanckich) w postaci prostego kija lub szpicruty jako oznaki władzy oficerskiej, służącej też do wymierzania żołnierzom kar cielesnych i noszonej przez niemal wszystkich oficerów. Wraz z zakazem kar cielesnych w wojsku laska komendanta z wolna wyszła z użycia. Jej pozostałość to znana do II wojny światowej i po niej trzcinka oficerska, używana głównie w armiach państw wspólnoty brytyjskiej i (rzadziej) USA[2] oraz znana dotąd (lecz nikomu od dawna nie nadana) wojskowa laska marszałkowska.

Zobacz też

Przypisy

  1. Michał Norbert Faszcza. Wyobrażenia późnorepublikańskich centurionów i ich znaczenie dla badań nad wojskowością rzymską w I w. przed Chr.. „Res Historica”. 2015 (40), s. 16. Instytut Historii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. DOI: 10.17951/rh.2015.40.2.11. ISSN 2082-6060 (pol.). 
  2. a b Michał Norbert Faszcza. Wyobrażenia późnorepublikańskich centurionów i ich znaczenie dla badań nad wojskowością rzymską w I w. przed Chr.. „Res Historica”. 2015 (40), s. 19. Instytut Historii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. DOI: 10.17951/rh.2015.40.2.11. ISSN 2082-6060 (pol.). 

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references
Johann Tserclaes Tilly.jpg
Portrait of Johann t'Serclaes von Tilly.