Latarnia Morska Gąski
Latarnia Morska Gąski | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Wysokość wieży | 49,80 m |
Wysokość światła | 51,10 m n.p.m. |
Zasięg światła | 23,50 Mm |
Charakterystyka światła | Przerywane grupowe |
Data budowy | |
Administrator | |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
54°14′34″N 15°52′22″E/54,242778 15,872778 |
Rozmowa z turystami 12 lipca 2018 | |
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy. |
Latarnia Morska Gąski – latarnia morska na Wybrzeżu Słowińskim, nad Morzem Bałtyckim, położona w woj. zachodniopomorskim, powiecie koszalińskim, gminie Mielno, we wsi Gąski[1].
Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską w Kołobrzegu (około 22 km na zachód) a Latarnią Morską w Darłowie (około 40 km na wschód).
Informacje ogólne
Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie (przed 1 kwietnia 2020 roku przez Urząd Morski w Słupsku) i jest udostępniona do zwiedzania.
Latarnia Gąski jest uznawana za miejsce graniczne Zatoki Pomorskiej. Obszar morski na wschód od latarni należy do właściwego Basenu Bornholmskiego (Niecki Wschodniobornholmskiej), a na zachód do Zatoki Pomorskiej.
Zespół latarni morskiej, obejmujący latarnię, dom latarników, stodołę, budynek inwentarski, ogrodzenie oraz mur zostały wpisane do rejestru zabytków[2].
Znajduje się tu jedna z 11 stacji brzegowych na polskim wybrzeżu systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena stacji w Gąskach ma wysokość 50 m[3].
Dane techniczne
- Wysokość wieży: 49,80 m
- Wysokość światła: 51,10 m n.p.m.
- Zasięg nominalny światła: 23,50 Mm (43,522 km)
- Charakterystyka światła: Przerywane grupowe[4]
- Okres: 15,0 s
- Przerwa: 1,2 s
- Światło: 2,5 s
- Przerwa: 1,2 s
- Światło: 2,5 s
- Przerwa: 1,2 s
- Światło: 6,4 s
Wyposażona w AIS[4] MMSI 2614500[5]
Historia
Latarnię zbudowano w latach 1876–1878[6]. Warty uwagi jest fakt, że materiały do jej budowy dowożono statkami i wyładowywano na specjalnie postawionym pomoście. Jest przykładem typowej trójczłonowej konstrukcji, której podstawą jest ośmiokąt o średnicy 11,3 metra, na nim opiera się okrągła wieża o grubych na 3,3 metra licowanych obustronnie ścianach. Pod kopułą w latarni umieszczono pierwotnie naftowy aparat Fresnela, który dawał białe światło naftowe o zasięgu 18 Mm. Latarnię obsługiwało dwóch latarników, którzy mieszkali w budynku położonym na południe od wieży[7]. Według dokumentacji z roku 1927 w laternie zainstalowana została optyka zasilana energią elektryczną i urządzenie przesłonowe, regulowane mechanizmem zegarowym z wahadłem dla utrzymania charakterystyki światła. Ponownie uruchomiono ją po II wojnie światowej, w 1948 roku. Obecnie w laternie umieszczona jest soczewka pierścieniowo-bębnowa z 1500 W żarówką.
Turystyka
Kompleks zabudowań latarni stanowi rzadko spotykaną całość o wysokich walorach historyczno-architektonicznych. Na terenie kompleksu umiejscowiły się punkty gastronomiczne, sprzedaży pamiątek oraz w niedalekiej odległości parking samochodowy, co przyczyniło się do określenia jej, jako „przyjazną dla turystów” i godną odwiedzin[7].
W pobliżu latarni znajduje się węzeł znakowanych szlaków turystycznych:
Szlaki piesze:
Szlaki rowerowe:
EV10 Szlak Wokół Bałtyku
W filatelistyce
Latarnia została przedstawiona na polskim znaczku pocztowym o numerze katalogowym 4092, wydanym przez Pocztę Polską w obiegu od 29 maja 2006 roku[8].
Zdjęcia
Światło latarni
Przypisy
- ↑ Latarnia Morska Gąski. [w:] Polskie latarnie morskie [on-line]. [dostęp 2021-04-07].
- ↑ Zachodniopomorski rejestr KOBiDZ, nr rej. A-363 z 14.08.2008
- ↑ Marek Dziewicki, Marcin Waraksa: Status AIS – PL. Urząd Morski w Gdyni.
- ↑ a b Pub. 116 List of lights radio aids and fog signals Baltic Sea with Kattegat, Belts and Sound and Gulf of Bothnia. Springfield, VA: NATIONAL GEOSPATIAL-INTELLIGENCE AGENCY, 2013, s. 93. [dostęp 2013-07-08]. (ang.).
- ↑ Latarnia morska Gąski w marinetraffic.com. [dostęp 2013-07-05]. Cytat: 2610800 (pol.).
- ↑ Marian Czerner: Latarnie polskiego wybrzeża. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 128-130. ISBN 83-210-0602-7.
- ↑ a b Renata Baczyńska , Polskie latarnie morskie i ich związek z gospodarką turystyczną, Bydgoszcz 2010, s. 38-41 [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Latarnie morskie :: Katalog Znaków Pocztowych, www.kzp.pl [dostęp 2022-06-11] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Latarnia morska w Gąskach. [w:] Polskie Latarnie [on-line]. [dostęp 2014-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-20)].
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of West Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.65 N
- S: 52.58 N
- W: 13.95 E
- E: 17.10 E
Czerwony szlak turystyczny.
Niebieski szlak rowerowy
Autor: Tomasz Lerczak, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zdjęcie wykonane podczas wyprawy wzdłuż polskiego wybrzeża w lipcu 2018. Wyprawa dofinansowana przez Stowarzyszenie Wikimedia Polska oraz Towarzystwo Przyjaciół Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku.
Autor: Borys Kozielski, Licencja: CC BY 4.0
Podkast dla Wikipedii nagrywany podczas wyprawy wzdłuż polskiego wybrzeża w lipcu 2018. Wyprawa dofinansowana przez Stowarzyszenie Wikimedia Polska oraz Towarzystwo Przyjaciół Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. Więcej o podkastach dla Wikipedii: https://pl.wikiradio.org/wiki/Podkasty_dla_Wikipedii
Symbol latarnii do legendy mapy
Polskie oznakowanie rowerowych szlaków EuroVelo.
Autor: Aw58, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Gąski, latarnia morska, 1876-1878
Autor: Niko2002, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zdjęcie przedstawia widok z okna wewnątrz Latarni Morskiej Gąski. Zostało wykonane 30 lipca 2015r. o godz. 17:38:45.
Autor: Artur Strzelczyk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Światło latarni morskiej w Gąskach
Autor: Aw58, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Gąski, latarnia morska, 1876-1878
Autor:
Mapa powiatu koszalińskiego, Polska
Autor:
Mapa gminy Mielno, Polska
Autor: Tomasz Lerczak, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zdjęcie wykonane podczas wyprawy wzdłuż polskiego wybrzeża w lipcu 2018. Wyprawa dofinansowana przez Stowarzyszenie Wikimedia Polska oraz Towarzystwo Przyjaciół Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku