Latarnia Morska Jarosławiec

Latarnia Morska Jarosławiec

Latarnia Morska Jarosławiec
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miejscowość	Jarosławiec
Wysokość wieży	33,30 m
Wysokość światła	50,20 m n.p.m.
Zasięg światła	23,00 Mm
Charakterystyka światła	Błyskowe grupowe Okres: 9,00 s Blask: 0,45 s Przerwa: 2,05 s Blask: 0,45 s Przerwa: 6,05 s
Data budowy	1838
Administrator	Urząd Morski w Szczecinie
Położenie na mapie gminy Postomino Latarnia Morska Jarosławiec
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Latarnia Morska Jarosławiec
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Latarnia Morska Jarosławiec
Położenie na mapie powiatu sławieńskiego Latarnia Morska Jarosławiec
54°32′30″N 16°32′41″E/54,541667 16,544722

	Rozmowa z latarnikiem Markiem Żuchowskim 10 lipca 2018
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Latarnia Morska Jarosławiec – latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona we wsi Jarosławiec (gmina Postomino, powiat sławieński, województwo zachodniopomorskie)^[1].

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Darłowo (około 15 km na zachód), a Latarnią Morską Ustka.

Latarnia jest także jedną z jedenastu stacji brzegowych na polskim wybrzeżu systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena stacji w Jarosławcu ma wysokość 51 m^[2].

Informacje ogólne

Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie (przed 1 kwietnia 2020 roku przez Urząd Morski w Słupsku)^[3].

Dane techniczne

• Położenie: 54°32′30″N 16°32′41″E
• Wysokość wieży: 33,30 m
• Wysokość światła: 50,20 m n.p.m.
• Zasięg nominalny światła: 23 Mm (42,596 km)
• Charakterystyka światła: Błyskowe grupowe
  • Blask: 0,45 s
  • Przerwa: 2,05 s
  • Blask: 0,45 s
  • Przerwa: 6,05 s
  • Okres: 9,00 s

Historia

Pierwsze wzmianki o latarni pochodzą z 1818 roku, kiedy to pisano o konieczności jej budowy. 11 czerwca 1818 roku wystąpiono do Ministerstwa Żeglugi z wnioskiem o pozwolenie na budowę, ale na jarosławskiej latarni światło rozbłysło dopiero po 20 latach. Od początku budowy napotykano na wiele problemów. W lutym 1820 roku inspektor budowlany ze Słupska przedłożył pierwsze plany konstrukcyjne, które jednak nie zostały zrealizowane. Następne plany przedstawiono w maju 1827, a w październiku zostały one przeanalizowane przez specjalna komisję przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Berlinie, w której składzie był mistrz pruskiego klasycyzmu budowlanego, budowniczy latarni w Arkonie, Fryderyk Schikel^[4]. Budowę rozpoczęto w 1829 roku 380 metrów od brzegu. Roboty zlecono mistrzowi murarskiemu ze Sławna, Widekowskiemu, a stalową konstrukcję lampy wykonał mistrz kowalski Karol Winneg z Koszalina. „Lustrzane szyby do oszklenia kopuły dostarczyła manufaktura Schickler & Splittgerber, ta sama, która realizowała zamówienia dla latarń na Helu i w Nowym Porcie^[4]. Budowę latarni ukończono w 1832. Wieżę latarni zbudowano na planie koła, a przy jej wznoszeniu wykorzystano czerwoną i glazurowaną cegłę^[5]. W 1902 roku latarnia została przebudowana^[6].

Mimo iż po trzech latach latarnia już stała, to nie została ona uruchomiona. Była za niska. Od północnego zachodu zasłaniały ją drzewa i dachy domów, a od wschodu świerkowy las. Ze względu na sprzeciw mieszkańców wobec wycinki lasu i niemożności podwyższenia latarni ze względu na słabe mury w 1835 roku zdecydowano o budowie nowej latarni, która znajduje się obecnie w centrum miasta. Istniejącą powiększono i przeznaczono na mieszkanie dla latarników. Nowa okrągła wieża zbudowana z czerwonej cegły podzielona została gzymsami na cztery kondygnacje a jej całkowita wysokość wyniosła 33,3 metra. Pierwszy raz zapalono światła 1 lipca 1838 używając piętnastu lamp Arganda zasilanych olejem rzepakowym z parabolicznymi zwierciadłami, które przeniesiono ze starej latarni. Zasięg światła wyniósł 16 Mm z wysokości 50, 2 m n.p.m.^[4][7] W 1878 wymieniono lampy Arganda na soczewkę Fresnela, a w 1912 włączono zasilanie elektryczne^[8].

W czasie działań wojennych latarnia została uszkodzona i służbę nautyczną rozpoczęła w 1946 roku. W roku 1975 zmodernizowano urządzenia optyczne i zainstalowano nowoczesną lampę obrotową, AGA PRB-21, istniejącą do dziś, złożoną z czterech paneli po 6 żarówek o mocy 600 W każda, która daje światło na odległość 23 Mm^[4][8].

W 1993 roku latarnia została wpisana do rejestru zabytków. Latarnia jest dozorowana, udostępniona do zwiedzania, a z jej szczytu podziwiać można panoramę Jarosławca i okolicy^[7][8].

W 1996 roku przeprowadzono generalny remont latarni z uzupełnieniem braków cegieł w gzymsach i ścianach oraz zabezpieczeniem latarni przed działaniem szkodliwych czynników, np.: wody, soli^[4].

Do dnia 31 marca 2020 roku administratorem latarni był Urząd Morski w Słupsku, a od dnia 1 kwietnia 2020 roku zadanie to zostało przejęte przez Urząd Morski w Szczecinie^[3].

Galeria

Latarnia Morska w Jarosławcu

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

  Nieczynny już nautofon latarni

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Polskie Latarnie: Latarnia morska w Jarosławiu. www.latarnie.pti.pl. [dostęp 2011-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-13)].