Latencja wirusów

Wirus Epsteina-Barr może w formie uśpionej przetrwać w limfocytach B nosiciela do końca życia osoby zakażonej^[1]

Latencja wirusów – stan lub okres, w którym kompletne kopie wirusowej informacji genetycznej utrzymują się w zakażonej komórce gospodarza, ale nie zachodzi ciągła produkcja zakaźnych cząstek wirusa^[2].

Materiał genetyczny wirusa w tym stadium jest wbudowany w genom komórki gospodarzowej w postaci sekwencji DNA^[3]. W trakcie latencji cały genom wirusa znajduje się w komórce, a jego ekspresja jest mocno ograniczona^[4].

Podczas latencji wirus jest stosunkowo nieszkodliwy. Jego destrukcyjne działanie rozpoczyna się, gdy latencja się skończy. Gdy powstają warunki sprzyjające uaktywnieniu wirusa^[4], w komórkach gospodarzowych zaczyna się proces produkcji jego zakaźnych cząstek^[3].

Ustanawianie zakażenia latentnego jest cechą charakterystyczną herpeswirusów, w tym wirusa opryszczki pospolitej^[4].

Istnieją dwa warunki, których spełnienie pozwala zakwalifikować zakażenie jako latentne. Powinno być ono:

• trwałe, czyli utrzymane mimo odpowiedzi ze strony układu odpornościowego nosiciela oraz niesprzyjającego środowiska komórki
• odwracalne, to znaczy w sprzyjających okolicznościach dochodzi do reaktywacji wirusa i pełnej ekspresji jego genów^[4].

Przypisy