Latynowie

Latynowie (łac. Latini) – jedno z plemion italskich żyjące w regionie ujścia Tybru i Gór Albańskich[1], od którego pochodzi nazwa regionu Lacjum (Latium vetus). Najważniejszym miastem początkowo była Alba Longa w okolicach jeziora Albano (identyfikacja miejsca pozostaje sporna). Latynowie stworzyli cywilizację zwaną kulturą Lacjum.

W czasie dominacji Etrusków znajdowali się pod ich panowaniem, zwłaszcza bardzo silnego miasta-państwa Weje.

Zgodnie z legendą w 753 p.n.e. na ich terenach powstało miasto Rzym, które najpierw pokonało Weje, aby z czasem rozrosnąć się w hegemona Italii i wielkie imperium.

Z języka Latynów wyrosła łacina, która stała się językiem urzędowym imperium i fundamentem kultury europejskiej[2].

Przypisy

  1. ↑ Liwiusz ↓, przypis redaktorski, s. 11.
  2. ↑ Wilfried Stroh: Łacina umarła, niech żyje łacina! Mała historia wielkiego języka. Aleksandra Arnd (tł.), Elżbieta Wesołowska (wst.). Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2013, s. 61. ISBN 978-83-7654-266-9.

Bibliografia

  • Tytus Liwiusz: Dzieje od założenia miasta Rzymu. Wyd. 2. Wrocław: Zakład im. Ossolińskich, 1955.