Laurent Sagart

Laurent Sagart
Data urodzenia

1951

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

francuska

Laurent Sagart (ur. 1951[1]) – francuski językoznawca i sinolog.

Kształcił się w Bordeaux, Paryżu i Nankinie. W 1990 roku uzyskał doktorat na Université d’Aix-Marseille[1].

Jest autorem trzech książek i licznych artykułów naukowych, poświęconych dialektologii chińskiej, morfologii i fonologii języka starochińskego, komparatystyce chińskiej, a także językom austronezyjskim[1].

Zaproponował hipotezę o wspólnym pochodzeniu języków austronezyjskich i chińsko-tybetańskich[2].

Wybrana twórczość

  • Laurent Sagart, A List of Sung Him Tong Hakka words of dubious etymology, „Cahiers de Linguistique Asie Orientale”, 11 (2), 1982, s. 69–86, DOI: 10.3406/clao.1982.1116, ISSN 0153-3320.
  • Laurent Sagart, Chinese and Austronesian: Evidence for a Genetic Relationship, „Journal of Chinese Linguistics”, 21 (1), 1993, s. 1–63.
  • Laurent Sagart, Proto-Austronesian and Old Chinese Evidence for Sino-Austronesian, „Oceanic Linguistics”, 33 (2), 1994, s. 271–308, DOI: 10.2307/3623130, JSTOR: 3623130.
  • Laurent Sagart, William H. Baxter, Word Formation in Old Chinese, [w:] Jerome L. Packard (red.), New Approaches to Chinese Word Formation, t. 105, 1997 (Perspectives in Analytical Linguistics).
  • Laurent Sagart, The Roots of Old Chinese, t. 184, Amsterdam: John Benjamins Publishing, 1999 (Current Issues in Linguistic Theory).
  • Laurent Sagart, The Higher Phylogeny of Austronesian and the Position of Tai-Kadai, „Oceanic Linguistics”, 43 (2), 2004, s. 411–44, DOI: 10.1353/ol.2005.0012.
  • Shā Jiā’ěr 沙加尔 [Laurent Sagart], Bái Yīpíng 白一平 [William H. Baxter]. 2010. Shànggǔ Hànyǔ de N- hé m- qiánzhuì 上古汉语的 N- 和 m- 前缀. Hàn-Zàng yǔ xuébào 汉藏语学报 [Journal of Sino-Tibetan Linguistics] 4. 62–69.
  • Laurent Sagart, William H. Baxter, Old Chinese: A New Reconstruction, Oxford: Oxford University Press, 2014.
  • Romain Garnier, Laurent Sagart, Sagot Benoît, Milk and the Indo-Europeans, [w:] Martine Robbeets, Alexander Savelyev (red.), Language Dispersal Beyond Farming, 2017, s. 291–311, DOI: 10.1075/z.215, ISBN 978-90-272-1255-9.
  • Thomas Pellard, Guillaume Jacques, Laurent Sagart, L’indo-européen n’est pas un mythe, „Bulletin de la Société de Linguistique de Paris”, 113 (1), 2018, s. 79–102, DOI: 10.2143/BSL.113.1.3285465.[3]
  • Laurent Sagart i inni, Dated language phylogenies shed light on the ancestry of Sino-Tibetan, „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America”, 116 (21), 2019, s. 10317–10322, DOI: 10.1073/pnas.1817972116, PMID: 31061123, PMCID: PMC6534992.

Przypisy

  1. ↑ a b c Roger Blench, Laurent Sagart, Alicia Sanchez-Mazas: The Peopling of East Asia: Putting Together Archaeology, Linguistics and Genetics. Routledge, 2005, s. PT18. ISBN 978-1-134-35311-8. [dostęp 2022-01-03]. (ang.).
  2. ↑ Giorgio Orlandi, Evaluating The Sino-Tibeto-Austronesian Hypothesis, Piscataway, NJ, USA: Gorgias Press, 31 grudnia 2018, s. 1–18, DOI: 10.31826/9781463240134-003 [dostęp 2022-01-03] (ang.).
  3. ↑ Thomas Pellard, Guillaume Jacques, Laurent Sagart, L’Indo-européen n’est pas un mythe, „Bulletin de la Société de Linguistique de Paris”, 113 (1), 2018, s. 79–102, DOI: 10.2143/BSL.113.1.3285465.