Laurenty (Niekrasow)

Laurenty
Лаврентий
Michaił Niekrasow
Михаил Иванович Некрасов
Biskup tulski i bielowski
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

1836
Połbino

Data i miejsce śmierci

1908
Moskwa

Miejsce pochówku

Monaster Opieki Matki Bożej w Moskwie

Biskup tulski i bielowski
Okres sprawowania

1904–1908

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia tulska

Śluby zakonne

1894

Prezbiterat

10 maja 1864

Chirotonia biskupia

22 marca 1898

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

22 marca 1898

Miejscowość

Sobór Trójcy Świętej

Miejsce

Petersburg

Konsekrator

Palladiusz (Rajew-Pisariew)

Laurenty, imię świeckie Michaił Iwanowicz Niekrasow (ur. 1 listopada 1836 w Połbinie, zm. 26 marca 1908 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego ze wsi Połbino w guberni orłowskiej. Ukończył seminarium duchowne w Orle, a następnie Kijowską Akademię Duchowną, gdzie w 1861 obronił dysertację magisterską. W tym samym roku został wykładowcą w seminarium w Woroneżu, gdzie uczył m.in. teologii moralnej i języka francuskiego oraz prowadził bibliotekę[1]. 10 maja 1864 został wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty. Służył w cerkwiach Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego, a następnie św. Paraskiewy w Woroneżu. Następnie powierzono mu również obowiązki katechety w woroneskim korpusie kadetów, gdzie służył przez trzydzieści lat[1].

Po śmierci żony, przekonany przez metropolitę moskiewskiego Sergiusza, 27 czerwca 1894 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Laurenty. Otrzymał godność archimandryty i stanął na czele wspólnoty moskiewskiego misyjnego monasteru Opieki Matki Bożej, równocześnie powierzono mu obowiązki dziekana monasterów w Moskwie. W 1895 został rektorem Moskiewskiej Akademii Duchownej[1]. Według metropolity Manuela (Lemieszewskiego) cieszył się ogromnym szacunkiem i sympatią studentów[1].

22 marca 1898 został wyświęcony na biskupa kurskiego i biełgorodzkiego. Po sześciu latach został przeniesiony na katedrę tulską. Cztery lata później został przeniesiony w stan spoczynku, według metropolity Manuela (Lemieszewskiego) po konflikcie z rektorem miejscowego seminarium duchownego, którym był wówczas archimandryta Aleksy (Simanski), przyszły patriarcha moskiewski i całej Rusi[2]. Mianowano go archimandrytą zapuszczonego monasteru w Bielowie, następnie Święty Synod powierzył mu kierowanie Monasterem Wysoko-Pietrowskim w Moskwie, jednak krótko po przyjeździe do Moskwy zapadł na zapalenie płuc i zmarł. Został pochowany na cmentarzu mnichów na terenie monasteru Opieki Matki Bożej w Moskwie[1].

Autor tekstów teologicznych poświęconych znaczeniu Wielkiego Postu i Wielkiego Tygodnia, zbiorów kazań, żywota św. Mitrofana z Woroneża, a także dwuczęściowego Dziennika kapłana, wydanego w 1906[1].

Przypisy

  1. a b c d e f Лаврентий (Некрасов), www.ortho-rus.ru [dostęp 2016-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-21].
  2. АЛЕКСИЙ I, www.pravenc.ru [dostęp 2016-10-20].