Lauro Rossi

Lauro Rossi
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1810 Macerata
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	5 maja 1885 Cremona
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Lauro Rossi (ur. 19 lutego 1810 w Maceracie, zm. 5 maja 1885 w Cremonie^[1][2]) – włoski kompozytor operowy.

Życiorys

Ukończył konserwatorium w Neapolu (dyplom w 1829), gdzie jego nauczycielami byli Giovanni Furno, Nicola Antonio Zingarelli i Girolamo Crescentini^[1]. Tam też w 1829 roku wystawił swoją pierwszą operę, Le contese villane^[2]. W latach 1831–1834 był dyrektorem Teatro Valle w Rzymie^[1][2]. Jego dziesiąta z kolei opera, La casa disabitata o I falsi monetari, została wystawiona w 1834 roku na deskach mediolańskiej La Scali i cieszyła się dużym powodzeniem na scenach włoskich, docierając też do Paryża^[2].

W 1835 roku wyjechał Meksyku, gdzie został impresariem włoskiej grupy operowej, z którą odwiedził Hawanę i Nowy Orlean^[1][2]. W 1841 roku poślubił czeską śpiewaczkę Isabellę Obermeyer i wyjechał do Indii, gdzie prowadził kursy muzyczne w Madrasie^[1]. W 1843 roku wrócił do Włoch i wystawiał swoje dalsze opery^[1], z których największą popularność zdobyła La Contessa di Mons (wyst. Turyn 1874)^[2]. Od 1850 do 1871 roku był dyrektorem konserwatorium w Mediolanie, następnie od 1871 do 1878 roku w Neapolu^[1]. W 1880 roku osiadł w Cremonie^[1][2].

Twórczość

Napisał łącznie 29 oper^[2]. Na wczesną twórczość Rossiego wpływ wywarła opera buffa w stylu Gioacchino Rossiniego, później zastosował nowe rozwiązania sceniczno-muzyczne, zbliżając się do twórców grand opery^[1]. Napisał podręcznik do harmonii, Guida a un corso di armonia. Practica orale (wyd. Mediolan 1858)^[1]. Do jego uczniów należeli Amilcare Ponchielli, Antonio Cagnoni i Arrigo Boito^[1]. Jako jeden z pierwszy we Włoszech interesował się muzyką dawną, studiował twórczość Girolamo Frescobaldiego i doprowadził do wystawienia Orfeusza i Eurydyki Ch.W. Glucka^[1].

Przypisy