Lawrence Berkeley National Laboratory

Lawrence Berkeley National Laboratory (Berkeley Lab) – multidyscyplinarne laboratorium naukowe znajdujące się na terenie Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, podlegające Departamentowi Energii Stanów Zjednoczonych. Zatrudnia około 4200 pracowników, a jego roczny budżet to około 800 mln dolarów[1]. Prowadzi badania głównie w dziedzinie fizyki, chemii, genomiki, badań materiałowych i inżynierii. Znajdują się tam między innymi:

Dotychczas 11 pracowników Berkeley Lab otrzymało Nagrodę Nobla: Ernest Lawrence, Glenn T. Seaborg, Edwin McMillan, Owen Chamberlain, Emilio Segrè, Donald Arthur Glaser, Melvin Calvin, Luis W. Alvarez, Yuan T. Lee, Steven Chu i George F. Smoot.

Historia

W Berkeley Lab opracowano kalutrony, służące do wzbogacania uranu do produkcji pierwszych bomb jądrowych

Laboratorium zostało założone w 1931 roku przez Ernesta Lawrence'a jako Radiation Laboratory, mające zrzeszać fizyków prowadzących badania przy pomocy cyklotronów. W latach 40. XX wieku kolejne budowane tam cyklotrony stały się zbyt duże, aby zmieścić je w budynkach uniwersyteckich i laboratorium przeniosło się do nowej siedziby.

W czasie II wojny światowej laboratorium było jednym z ośrodków biorących udział w Projekcie Manhattan. Po wojnie przeszło pod zarząd Atomic Energy Commission, kontrolującej prace nad rozwojem broni jądrowej. Większość prowadzonych w nim prac stała się jawna (tajne badania były prowadzone w Los Alamos National Laboratory i Lawrence Livermore National Laboratory).

Po śmierci Ernesta Lawrence w 1959 roku nazwę laboratorium zmieniono na obecną[4].

Przypisy

  1. ↑ Berkeley Lab: About Berkeley Lab (ang.). www.lbl.gov. [dostęp 2011-03-12].
  2. ↑ National Energy Research Scientific Computing Center: strona oficjalna (ang.). www.nersc.gov. [dostęp 2011-03-12].
  3. ↑ top500.org: DOE/SC/LBNL/NERSC (systemy w LBNL) (ang.). www.top500.org. [dostęp 2011-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-13)].
  4. ↑ Berkeley Lab: Ernest Lawrence's Cyclotron (ang.). Lbl.gov, 1958-08-27. [dostęp 2009-07-12].

Media użyte na tej stronie

Alpha 1 racetrack, Uranium 235 electromagnetic separation plant, Manhattan Project, Y-12 Oak Ridge.jpg
Large electromagnet called "Alpha 1 racetrack" used to separate the isotope uranium-235 from uranium-238 in natural uranium at the Y-12 plant in Oak Ridge, Tennessee, around 1945, part of the secret US World War 2 Manhattan Project to make an atomic bomb. It is divided into sections called alpha calutrons which operate on the principle of the mass spectrometer. In a large vacuum tank the magnetic field bends the path of lighter 235U ions in a beam of uranium ions more than the heavier 238U ions, so the two isotopes separate into separate beams and are collected by separate cups. The calutron tanks are spaced around the ring, located between the coils that generate the magnetic field. Since copper was desperately scarce during World War 2, the magnet's coils were made of thousands of tons of silver, borrowed from the U.S. Treasury. Eventually 14,700 tons were used for coil windings, returned to the Treasury after the war. The rectangular duct around the top of the machine contains the silver bussbar that supplies the current. This technique is no longer used for uranium enrichment.

Caption: "View inside an Alpha 1 building, looking over one track toward the second. The view shows inside and outside tank fronts with enclosed bus running along the top of the tracks. Spare "tank units" may be seen on the floor between the tracks"