Lawrence Doherty
| ||||||||||||||||
![]() Lawrence Doherty (z prawej) | ||||||||||||||||
Państwo | ![]() | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 8 października 1875 Londyn | |||||||||||||||
Data i miejsce śmierci | 21 sierpnia 1919 Broadstairs | |||||||||||||||
Wzrost | 178 cm | |||||||||||||||
Gra | praworęczna, jednoręczny backhand | |||||||||||||||
Zakończenie kariery | 1906 | |||||||||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||||||||
Wimbledon | W (1902–1906) | |||||||||||||||
US Open | W (1903) | |||||||||||||||
Gra podwójna | ||||||||||||||||
Wimbledon | W (1897–1901, 1903–1905) | |||||||||||||||
US Open | W (1902, 1903) | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Hugh Lawrence Doherty, Laurie Doherty, „Little Do”[1] (ur. 8 października 1875 w Londynie, zm. 21 sierpnia 1919 w Broadstairs) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu i US Open w grze pojedynczej i podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, mistrz olimpijski.
Kariera tenisowa
Doherty był młodszym bratem Reginalda Doherty’ego, razem z którym dominował na kortach Wimbledonu na przełomie XIX i XX wieku. W latach 1897–1906 nie było finału gry pojedynczej, w którym nie grałby co najmniej jeden z braci, a w 1898 roku w finale spotkali się obydwaj (wygrał starszy). W tym samym czasie nieprzerwanie także grali w finałach debla[1].
Nauczył się grał w tenisa dzięki starszemu bratu. Studiował w Trinity Hall na Uniwersytecie Cambridge i reprezentował uczelnię w meczach z Oxfordem w latach 1896–1899. W 1898 roku wygrał wimbledoński turniej pretendentów (All Comers) i po raz pierwszy walczył o tytuł mistrzowski, ulegając bratu w pięciu setach. W 1902 roku odniósł pierwsze wimbledońskie zwycięstwo. Pozostał niepokonany w czterech kolejnych edycjach, a właściwie finałach, gdyż jako zwycięzca miał zagwarantowany udział od razu w finale (challenge round). W 1903 i 1904 roku pokonał Franka Riseleya, w 1905 roku Normana Brookesa, w 1906 roku ponownie Riseleya. W 1907 roku nie przystąpił do obrony tytułu i mistrzem został Brookes, pierwszy zwycięzca spoza Wysp Brytyjskich[1].
Dwukrotnie startował w międzynarodowych mistrzostwach USA (obecne US Open). W 1903 roku Doherty pokonał 6:3, 6:2, 6:3 Williama Clothiera w finale turnieju pretendentów, by następnie wygrać także z broniącym mistrzostwa Williamem Larnedem. Stał się w ten sposób pierwszym zagranicznym triumfatorem gry pojedynczej w mistrzostwach USA. W 1902 i 1903 roku bracia Doherty wygrywali grę podwójną na tym turnieju[1].
W pierwszym finale deblowym na Wimbledonie, w 1897 roku bracia Doherty spotkali się z inną parą braterską, bliźniakami Wilfredem i Herbertem Baddeleyami. W kolejnych edycjach jedyne porażki ponieśli w finałach w 1902 i 1906 roku, a ich pogromcami byli Sidney Smith i Frank Riseley[1]. Bracia triumfowali wspólnie także pięć razy na mistrzostwach Irlandii (1898–1902). Lawrence Doherty zdobył tytuł mistrza Irlandii w grze pojedynczej w 1902 roku (po trzech kolejnych zwycięstwach starszego brata), a w 1901 i 1902 roku wygrywał na tym turnieju grę mieszaną.
W latach 1902–1906 Lawrence Doherty wystąpił w pięciu edycjach Pucharu Davisa, pozostając w tych rozgrywkach niepokonany. W 1902 roku zdobył z bratem punkt deblowy przeciwko Stanom Zjednoczonym, jednak to tenisiści z USA zdobyli trofeum. W latach 1903–1906 puchar wygrywali Brytyjczycy, już regularnie z Lawrence’em Dohertym w składzie[1].
Lawrence Doherty zdobył także trzy medale igrzysk olimpijskich z Paryża, w tym dwoma złotymi – w grze pojedynczej i podwójnej z bratem Reginaldem. Brązowy medal wywalczył w grze mieszanej, partnerując Amerykance Marion Jones.
Lawrence Doherty jest uważany za jednego z najwybitniejszych tenisistów w okresie poprzedzającym I wojnę światową – jego styl jest określany jako jeden z bardziej widowiskowych, ofensywnych i zarazem skutecznych wśród graczy brytyjskich. Jego specjalnymi zagraniami były smecz i wolej. Był tenisistą bardzo szybkim i ruchliwym, aczkolwiek nie nadawał on piłkom rotacji[1].
Zakończył karierę dość wcześnie, na prośbę matki obawiającej się o jego zdrowie (podobnie jak Reginald był dość chorowity)[1]. Bracia zostali szczególnie uhonorowani na obiekcie All England Lawn Tennis and Croquet Club, gdzie jedną z bram nazwano „The Doherty Gates”. W 1980 roku obaj zostali wpisani do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (6–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1898 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | 3:6, 3:6, 6:2, 7:5, 1:6 |
Zwycięzca | 1. | 1902 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | 6:4, 6:3, 3:6, 6:0 |
Zwycięzca | 2. | 1903 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | 7:5, 6:3, 6:0 |
Zwycięzca | 3. | 1903 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | ![]() | 6:0, 6:3, 10:8 |
Zwycięzca | 4. | 1904 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | 6:1, 7:5, 8:6 |
Zwycięzca | 5. | 1905 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | 8:6, 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 6. | 1906 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | 6:4, 4:6, 6:2, 6:3 |
Gra podwójna (10–2)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1897 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 6:4, 4:6, 8:6, 6:4 |
Zwycięzca | 2. | 1898 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 6:4, 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 3. | 1899 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 7:5, 6:0, 6:2 |
Zwycięzca | 4. | 1900 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 9:7, 7:5, 4:6, 3:6, 6:3 |
Zwycięzca | 5. | 1901 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 4:6, 6:2, 6:3, 9:7 |
Finalista | 1. | 1902 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 6:4, 6:8, 3:6, 6:4, 9:11 |
Zwycięzca | 6. | 1902 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 11:9, 12:10, 6:4 |
Zwycięzca | 7. | 1903 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 6:4, 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 8. | 1903 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 7:5, 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 9. | 1904 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 6:1, 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 1905 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 6:2, 6:4, 6:8, 6:3 |
Finalista | 2. | 1906 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | ![]() | ![]() ![]() | 8:6, 4:6, 7:5, 3:6, 3:6 |
Przypisy
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 20 października 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 20 października 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 20 października 2013].
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, Jan Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979 .
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
US Flag with 45 stars. In use 4 July 1896–3 July 1908. Created by jacobolus using Adobe Illustrator, and released into the public domain. This flag was used during the Spanish-American War.
1900 Olympic Games. Paris, France. The Doherty brothers. Hugh Lawrence Doherty who won the gold medal in the singles and doubles competition is at right and brother Reginald Frank who won bronze is at left .