Lech Ciuk

Lech Ciuk

Data urodzenia	22 kwietnia 1941
Data śmierci	15 marca 2018
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Miejsce zamieszkania	Sanok
Narodowość	polska
Odznaczenia

Lech Stanisław Ciuk, powszechnie zapisywany jako Leszek Ciuk (ur. 22 kwietnia 1941, zm. 15 marca 2018) – polski lekkoatleta, nauczyciel wychowania fizycznego, trener, sędzia i działacz sportowy.

Nagrobek Lecha Ciuka

Życiorys

Lech Stanisław Ciuk urodził się 22 kwietnia 1941 jako syn Zygfryda^[1][2]. Wychowywał się w Częstochowie, gdzie w latach 50. uprawiał sport: piłkę nożną w Skrze Częstochowa, hokej w Budowlanych Częstochowa oraz lekkoatletykę w MKS Częstochowa i tej ostatniej dyscyplinie poświęcił się w kolejnych latach^[3]. Podjął studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, był zawodnikiem sekcji lekkoatletycznej AZS-AWF Warszawa^[3]. Trenował biegi średnie, został kadrowiczem reprezentacji juniorskiej i seniorskiej Polski, lekkoatletyczną karierę zastopowała kontuzja^[3]. W 1963 ukończył studia na AWF z tytułem magistra, następnie uzyskał uprawnienia trenera klasy II, po czym ukończył studia na kierunku biologii na Uniwersytecie Warszawskim^[3]. Później uzyskał także uprawnienia sędziego siatkarskiego, sędziego państwowego łyżwiarskiego szybkiego^[3]. W 1980 ukończył Podyplomowe Studium Trenerskie na AWF w Warszawie, uzyskując tytuł trenera II klasy łyżwiarskiego szybkiego^[3][4].

Po ukończeniu studiów osiadł w Sanoku^[3]. Został nauczycielem wychowania fizycznego w tamtejszym II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie^[3][5]. Od 1974 do 1975 był dyrektorem Liceum Medycznego w Sanoku^[6]. W Sanoku jako nauczyciel pracował także w I Liceum Ogólnokształcącym w Sanoku^[7], w Szkole Podstawowej nr 7^[8], a od 1990 do 1995 w Zespole Szkół Mechanicznych^[9].

Oprócz pracy jako nauczyciel nadal był zawodnikiem i do 1968 trenerem lekkoatletycznym w klubie sportowym LKS Sanok^[3]. Następnie pełnił funkcję koordynatora sportu szkolnego w powiecie sanockim, później stanowisko podinspektora i inspektora wychowania fizycznego i sportu w Wydziale Oświaty w Sanoku, a później wizytatora ds. sportu w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Krośnie^[3][10][11]. Od 1964 był członkiem zarządu Szkolnego Związku Sportowego, w latach 70. został członkiem władz powiatowych i wojewódzkich SZS^[3]. W 1970 został przewodniczącym utworzonego Międzyszkolnego Klubu Sportowego „Zryw” Sanok, wydzielonego z oddziału powiatowego Zrywu, pełniąc tę funkcję przez wiele kolejnych lat^{[3][12][13][14][15][16]}. Po przekształceniu MKS Zryw w Towarzystwo Sportowe Zryw 12 marca 1992 pozostał prezesem zarządu^[17]. Był trenerem sekcji łyżwiarstwa szybkiego Zrywu od 1969 do 1972 oraz od 1977 do marca 1994, wychowując wielu utytułowanych panczenistów, m.in. Witolda Mazura^{[3][12][18][19][20]}. Kierowana przez niego drużyna w 1981 zdobyła wicemistrzostwo Polski SZS (w składzie zespołu był m.in. Maciej Ciuk)^[21]. W 1978 został członkiem zarządu Okręgowego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego w Zakopanem^[12]. Pod koniec lat 70. był jednym z inicjatorów budowy sztucznego toru łyżwiarskiego Błonie w Sanoku^[12]. Prócz pracy szkoleniowej był również wieloletnim sędzią i spikerem podczas zawodów łyżwiarstwa szybkiego^[3]. W 1976 był założycielem sekcji pływackiej, a w 1980 był jednym z założycieli SKŁ Górnik Sanok, w którym objął funkcję wiceprezesa ds. organizacyjno-szkoleniowych^{[3][12][22][11]}. Ponadto założył i od 1970 do 1980 kierował pierwszą w regionie sekcją kartingową^[3]. Prócz tego w ramach Zrywu założył także sekcję wrotkarstwa i był jej trenerem od 1993 do 1995^[12][3]. Był jednym z twórców klubu siatkarskiego Volley Club Sanok^[3]. W 1980 został działaczem Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego, w latach 90. był przewodniczącym Komisji Młodzieżowej PZŁS^[3], a 22 czerwca 2002 został wybrany wiceprezesem PZŁS ds. organizacyjnych (innym wiceprezesem PZŁS został wówczas wybrany także przedstawiciel Sanoka, Grzegorz Wysocki)^[23][24][25]. W 1995 został przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Organizacyjnego Wojewódzkich Igrzysk Młodzieży Szkolnej^[26]. Od 1997 do 1998 był prezesem SZS w województwie krośnieńskim^[27]. Był autorem maszynopisów pt. Zarys sanockiego sportu szkolnego^[28] oraz Rys historyczny łyżwiarstwa szybkiego w Sanoku (1995)^[12]. Był współzałożycielem zarejestrowanego w 2001 podmiotu NSZZ „Solidarność 80” – Region Podkarpacie i zasiadł w jego zarządzie^[29]. Po 36 lat pełnienia stanowiska prezesa Zrywu Sanoku w 2005 ustąpił z tej funkcji, zostając prezesem honorowym i pozostając we współpracy z klubem^[30].

Zmarł 15 marca 2018 i został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Jego żoną była Irena Ciuk^[31] (kierownik poradni zawodowej w Sanoku^[32] oraz od 1971 do 2004 Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Sanoku^[33][34]).

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (30 marca 1998, za wybitne zasługi w działalności społecznej na rzecz rozwoju i upowszechnianiu sportu wśród dzieci i młodzieży)^[2]
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (2012)^[31]
• Złota Odznaka PZLA^[3]
• Złota Odznaka PZŁS^[3]
• Medal 40-lecia SZS^[3]
• Odznaka „Zasłużony Działacz LZS” (1971)^[35][3]
• Odznaka „Za zasługi w rozwoju sportu młodzieży szkolnej” (1978, zbiorowa)^[12]
• Nagroda Ministra Oświaty^[3]
• Medal 100-lecia ISU (International Skating Union)^[3][36]

Przypisy