Lech Górniewicz

Lech Henryk Górniewicz (ur. 4 stycznia 1941 w Budkowie) – polski matematyk, specjalizujący się w inkluzjach różniczkowych, metodach matematycznych w ekonomii, nieliniowej analizie matematycznej oraz topologicznej teorii punktów stałych.

Życiorys

W 1957 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Lubrańcu, po czym podjął studia matematyczne na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Po ukończeniu studiów, w 1965 roku, podjął pracę na stanowisku asystenta na tej uczelni. W latach 1968-1971 odbył studia doktoranckie w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie. Stopień doktora uzyskał w 1971 roku, tematem jego rozprawy były Pewne twierdzenia o punktach stałych odwzorowań wielowartościowych, a promotorem Kazimierz Gęba. Stopień doktora habilitowanego uzyskał na Uniwersytecie Gdańskim w 1975 roku na podstawie rozprawy Homological methods in fixed-point theory of multi-valued maps.

Od 1978 do 1980 roku pełnił funkcję dyrektora Instytutu Matematyki na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1980-1984 pracował w WSP w Słupsku. W 1984 roku otrzymał tytuł profesora i został zatrudniony na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był tam kierownikiem Zakładu Analizy Matematycznej, a w latach 1987-1992 dyrektorem Instytutu Matematyki. Przeszedł na emeryturę w 2011 roku.

Był też wykładowcą Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Szkoły Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku, Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu oraz Toruńskiej Wyższej Szkole Przedsiębiorczości.

W czerwcu 2013 Uniwersytet Zielonogórski przyznał mu tytuł doktora honoris causa^[2].

Przypisy

Bibliografia

• SławomirS. Kalembka SławomirS. (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, ISBN 83-231-1988-0 .