Lech Nikolski
| ||
Data i miejsce urodzenia | 10 listopada 1955 Opole Lubelskie | |
Minister-członek Rady Ministrów | ||
Okres | od 7 stycznia 2003 do 2 maja 2004 | |
Przynależność polityczna | Sojusz Lewicy Demokratycznej |
Lech Stanisław Nikolski (ur. 10 listopada 1955 w Opolu Lubelskim) – polski historyk i polityk, poseł na Sejm III i IV kadencji, minister-członek Rady Ministrów w latach 2003–2004.
Życiorys
W 1978 ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, uzyskując tytuł zawodowy magistra historii. W 2010 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie na podstawie pracy Partie polityczne w wyborach do sejmików województw 1998–2006.
W latach 1981–1984 przewodniczył Zarządowi Wojewódzkiemu Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej w Białej Podlaskiej, w okresie 1985–1990 był zatrudniony w Komitecie Wojewódzkim Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Białej Podlaskiej. Od 1990 należał do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1992–1997 zasiadał w centralnym komitecie wykonawczego tej partii. W 1999 przystąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, pełnił w nim m.in. funkcję zastępcy sekretarza SLD.
W 1994 rozpoczął pracę w administracji państwowej w Głównym Urzędzie Ceł. W latach 1995–1996 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów i sekretarza Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów. Od stycznia do 28 października 1997 był podsekretarzem stanu w KPRM ds. społeczno-politycznych i pełnomocnikiem rządu ds. realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego. Od 7 stycznia do 30 kwietnia 2003 zajmował stanowisko ministra (członka Rady Ministrów). Kierował pracami Biura ds. Referendum Europejskiego. Od 3 lipca 2003 do 28 października 2005 kierował Rządowym Centrum Studiów Strategicznych w randze ministra – członka Rady Ministrów oraz był Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007–2013.
Z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej 1997 do 2005 pełnił funkcję posła na Sejm III i IV kadencji z okręgu chełmskiego. W IV kadencji zasiadał w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Kultury i Środków Przekazu.
Wymieniany w raporcie Zbigniewa Ziobry jako członek rzekomej „grupy trzymającej władzę”, nieformalnego układu podejrzanego o wysłanie Lwa Rywina z propozycją łapówkową do Agory[1]. Nie toczyło się przeciwko niemu żadne postępowanie karne.
Został nauczycielem akademickim w Instytucie Bezpieczeństwa Państwa na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej oraz w Wyższej Szkole Zarządzania Personelem w Warszawie, gdzie pełnił funkcję prorektora. Wszedł również w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[2].
Życie prywatne
Żonaty (Alicja, etnograf), ma córkę Natalię (absolwentka psychologii społecznej).
Publikacje
- Lech Nikolski: Tak, głosuję: moja droga do referendum europejskiego. Warszawa: Studio Emka, 2005.
- Lech Nikolski: Partie polityczne w wyborach do sejmików województw 1998–2006. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2011.
Przypisy
- ↑ Lech Nikolski – szara eminencja SLD. wp.pl, 6 lutego 2007. [dostęp 2020-05-17].
- ↑ Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
Bibliografia
- Dr Lech Nikolski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-11-18] .
- Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2020-05-17].
- Lech Nikolski w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2020-05-17].
Media użyte na tej stronie
(Tekst oryginalny: „Secretary of Defense Donald H. Rumsfeld (center) escorts Prime Minister Leszek Miller (right), of Poland, into the Pentagon on Jan. 11, 2002. The two leaders will meet to discuss defense issues of mutual interest. DoD photo by Helene C. Stikkel. (Released) 020111-D-2987S-003”)