Lech Sokół
| ||
| Państwo działania | Polska | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 lutego 1942 Koprzywnica | |
| Profesor nauk humanistycznych | ||
| Specjalność: historia i teoria teatru, teatr i dramat francuski i skandynawski, teatrologia | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
| Doktorat | 1972 | |
| Habilitacja | 1990 – historia sztuki Instytut Sztuki PAN | |
| Profesura | 11 czerwca 2015 | |
| Profesor | ||
| Jednostka | Instytut Sztuki PAN Akademia Teatralna w Warszawie SWPS | |
| Ambasador RP w Norwegii | ||
| Okres spraw. | 1991–1996 | |
| Poprzednik | Karol Nowakowski | |
| Następca | Stanisław Czartoryski | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Lech Andrzej Sokół (ur. 21 lutego 1942 w Koprzywnicy) – polski historyk dramatu i teatru, witkacolog, profesor nauk humanistycznych, ambasador RP w Norwegii (1991–1996).
Życiorys
Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim w 1964, magisterium uzyskał na podstawie pracy pt. Dramaturgia Stanisława Ignacego Witkiewicza wobec teorii Czystej Formy. W 1972 obronił pracę doktorską zatytułowaną Teatr groteskowy Stanisława Ignacego Witkiewicza, którą opublikował jako pozycję książkową Groteska w teatrze Stanisława Ignacego Witkiewicza (Ossolineum, Wrocław 1973). Habilitował się w 1990 na podstawie rozprawy Witkacy i Strindberg: studium porównawcze, opublikowanej jako Witkacy i Strindberg: dalecy i bliscy (Wiedza o Kulturze, Wrocław 1995). Książka ta otrzymała nagrodę Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego w 1995. Ponadto jest autorem książki August Strindberg (Czytelnik, Warszawa 1981) oraz około 200 publikacji w czasopismach (w tym angielskich, niemieckich, francuskich, norweskich, szwedzkich). Wykładał i uczestniczył w licznych konferencjach w Europie i USA. W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[1].
Zawodowo związany z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Był dyrektorem tej jednostki. Został w jej ramach także kierownikiem Zakładu Historii i Teorii Teatru oraz Pracowni Historii Porównawczej Dramatu i Teatru. Stanowiska profesorskie obejmował również w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (trzykrotnie prodziekan) oraz w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.
W latach 1991–1996 był ambasadorem RP w Norwegii, od 1992 był akredytowany również w Islandii. Został jednym z fundatorów fundacji Instytut Witkacego[2].
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (2002)[4]
Przypisy
- ↑ Prezydent wręczył nominacje profesorskie 47 osobom, prezydent.pl, 23 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-23].
- ↑ O Piśmie i Instytucie Witkacego, witkacy.eu [dostęp 2018-10-03].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 sierpnia 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1082).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 czerwca 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 777).
Bibliografia
- Dr hab. Lech Sokół, prof. IS PAN, ispan.pl [dostęp 2015-04-05].
- Prof. dr hab. Lech Andrzej Sokół, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-04-05].
- Joanna Zawadzka, Sokół Lech, ur. 1942, historyk literatury, teatrolog, poeta, [w:] Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.), Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, t. VII: R-Sta, Warszawa 2001, s. 380–382.
- Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1996, s. 296, ISSN 1230-4794.