Lech Ziemski
| Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 lipca 1969 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1911 |
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Lech Ziemski ps. Siwy Sokół (ur. 3 lutego 1887 w Kościanie, zm. 17 lipca 1969 w Poznaniu) – duchowny katolicki, pułkownik Wojska Polskiego, prefekt, instruktor harcerski.
Życiorys
Syn Romana. Gimnazjum ukończył w 1907 roku w Bydgoszczy. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1911 z rąk prymasa Edwarda Likowskiego.
Od 1913 roku członek Wielkopolskiej Organizacji Skautowskiej. Aktywny uczestnik wydarzeń Republiki Ostrowskiej. W latach 1918–1920 członek Naczelnej Rady Harcerskiej. Od 1919 prefekt Gimnazjum Męskiego oraz prokurator konwiktu arcybiskupiego w Ostrowie, aktywny organizator ruchu skautowego w Polsce. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1929 roku otrzymał stopień harcmistrza.
W czasie II wojny światowej związany z Szarymi Szeregami oraz z Armią Krajową (po wojnie określony jako zasłużony kapelan AK). Dosłużył stopnia pułkownika Wojska Polskiego.
W lutym 1945 rozpoczął reaktywację przedwojennych drużyn harcerskich w ostrowskim Gimnazjum, a we wrześniu 1945 zostaje Komendantem Hufca Ostrów (hufcowym), którą to funkcję sprawuje do listopada 1947 roku, przekazując ją podharcmistrzowi Marianowi Grześczykowi.
Nauczanie w ostrowskim Gimnazjum kontynuował do roku 1948, kiedy to został odwołany przez władze komunistyczne. Później przeniesiony przez władze kościelne do Łodzi pod Poznaniem. Staraniem harcmistrza odrestaurowano tamtejszy kościół, a plebania stała się harcerską "przystanią".
W 2005 w Ostrowie Wielkopolskim, jednej z alei nadano imię Siwego Sokoła, zaś w roku 2008 na Stanicy Harcerskiej „Zielona Polana” w ramach uroczystości 95-lecia Harcerstwa na Ziemi Ostrowskiej odsłonięto Kopiec Siwego Sokoła.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1932)[1]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1953)[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)[3]
- Medal 3 Maja
Przypisy
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 259, poz. 296 „za zasługi na polu pracy pedagogicznej”.
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1289 „za zasługi w pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu pracy oświatowej i wychowawczej”.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Flaga Armii Krajowej; symbol na fladze jest złożeniem liter "P" i "W", będących skrótem od "Polska Walcząca" (zob. Znak Polski Walczącej)
Baretka Brązowej Odznaki "Za Zasługi dla OHP"