Lechosław Goździk
Data i miejsce urodzenia | 21 stycznia 1931 Tomaszów Mazowiecki |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 maja 2008 Świnoujście |
Miejsce spoczynku | Cmentarz Komunalny w Świnoujściu |
Zawód, zajęcie | działacz polityczny, robotnik wykwalifikowany, rybak |
Stanowisko | wiceprzewodniczący sejmiku województwa zachodniopomorskiego (1998–2002) |
Partia | PZPR, UD, UW |
Lechosław Jerzy Goździk (ur. 21 stycznia 1931 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 28 maja 2008 w Świnoujściu[1][2]) – działacz polityczny, robotnik wykwalifikowany, rybak. Jeden z głównych bohaterów przesilenia politycznego w Polsce w październiku 1956.
Życiorys
Jego ojciec był działaczem PPS. On sam w wieku siedemnastu lat (1948) zapisał się do PZPR i Związku Młodzieży Polskiej (uprzednio był też członkiem Związku Walki Młodych). Dwukrotnie naraził się zwierzchnikom, zgłaszając wątpliwości co do procesu rozkułaczania chłopów w okolicy Świecia oraz traktowania ludności w Braniewie[3]. Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Zakładowego PZPR w Fabryce Samochodów Osobowych na Żeraniu. W październiku 1956 stał się faktycznym przywódcą robotników Żerania i główną postacią ruchu robotniczo-inteligenckiego stolicy. Występował na wszystkich wiecach na Politechnice Warszawskiej, gdzie przemawiał do studentów w imieniu robotników. Popierał Władysława Gomułkę, widząc w nim szansę na przeprowadzenie reform, chociaż sam miał inną wizję Polski. Był zwolennikiem utworzenia rad robotniczych i liberalizacji stosunków w kraju.
W wyborach 1957 roku startował z listy Frontu Jedności Narodu. Został jednak celowo umieszczony przez aparat kierowniczy PZPR na odległym miejscu listy, co – w związku z powszechnym w PRL głosowaniem bez skreśleń – pozbawiało go z góry szansy na dostanie się do Sejmu. Goździk, który już przed wyborami krytykował Gomułkę, stał się dla władz niebezpieczny i w 1959 został usunięty z partii. Niedługo potem pozbawiono go pracy. Goździk wyjechał w Bieszczady, a następnie na Pomorze Zachodnie, gdzie zajął się rybołówstwem.
W latach 1990 i 1994 wybierany do rady miasta Świnoujścia, gdzie mieszkał; przez dwie kadencje był jej przewodniczącym. W latach 1998–2002 był radnym sejmiku województwa zachodniopomorskiego i jego wiceprzewodniczącym. Należał do Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W wyborach parlamentarnych w 1993 bez powodzenia kandydował do Sejmu z list Unii Demokratycznej.
Był prezesem Stowarzyszenia Rybaków Morskich.
Zmarł po ciężkiej chorobie w wieku 77 lat. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Świnoujściu 31 maja 2008.
Wyróżnienia
- Honorowy obywatel Świnoujścia (2015)[4]
Przypisy
- ↑ Zmarł Lechosław Goździk. Polskie Radio Szczecin, 28 maja 2008. [dostęp 2010-03-25].
- ↑ Adam Zadworny: Lechosław Goździk nie żyje. gazeta.pl, 28 maja 2008. [dostęp 2010-03-25].
- ↑ Michał Elmerych, Lechosław Goździk. Legendarny przywódca października 1956, w: Głos Wielkopolski (Magazyn), 22.10.2021, s. 26
- ↑ Uchwała nr XIV/106/2015 Rady Miasta Świnoujście z dnia 22 października 2015 r. w sprawie nadania Honorowego Obywatelstwa Miasta Świnoujście, swinoujscie.pl [dostęp 2021-08-20] .
Linki zewnętrzne
- Sławomir Lipiński, Losy, "Życie Gospodarcze", 1980, nr 51-52.
- Lechosław Goździk (1931-2008): - dalej pociąg nie szedł...
- Kazimierz Kozłowski (red.) "Wasz Goździk naszym Goździkiem. Droga życiowa i aktywność polityczna Lechosława Goździka" ISBN 83-86992-90-5
- Joanna Tryniszewska-Obłoj, Joanna Pieciukiewicz "METRYKA GOŹDZIKA" Film dokumentalny, TVP 2002