Lecznictwo uzdrowiskowe
Lecznictwo uzdrowiskowe – zorganizowana działalność, polegająca na udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, prowadzona w uzdrowisku przez zakłady lecznictwa uzdrowiskowego albo poza uzdrowiskiem w szpitalach i sanatoriach znajdujących się w urządzonych podziemnych wyrobiskach górniczych, przy wykorzystaniu warunków naturalnych, takich jak:
- właściwości naturalnych surowców leczniczych,
- właściwości lecznicze klimatu, w tym talasoterapia i subterraneoterapia, oraz właściwości lecznicze mikroklimatu,
a także towarzyszące zabiegi z zakresu fizjoterapii[1].
Podstawową funkcją lecznictwa uzdrowiskowego jest odnowa sił biologicznych człowieka poprzez wykorzystanie wód leczniczych, kopalin naturalnych i zdrowotnych właściwości klimatu.
Lecznictwo uzdrowiskowe w ramach polskiego system opieki zdrowotnej
Lecznictwo uzdrowiskowe jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Jednak z tej formy leczenia mogą skorzystać wyłącznie osoby samodzielne (tj. nie wymagające pomocy w codziennych czynnościach, zdolne do korzystania z zabiegów leczniczych). Samo leczenie jest finansowane przez NFZ, jednak pacjenci zobowiązani są do samodzielnego pokrycia kosztów wyżywienia i noclegów. Leczenie odbywa się w turnusach trwających od 3 do 4 tygodni. Skorzystanie z tej formy kuracji wymaga uzyskania skierowania od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Jego zasadność jest weryfikowana przez NFZ a po akceptacji pacjentowi wskazuje się rodzaj i miejsce leczenia[2].
Przypisy
- ↑ Ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1301)
- ↑ Leczenie uzdrowiskowe w ramach NFZ. [dostęp 2021-10-10].