Lederg

Lederg — staropolskie imię męskie. Pierwszy człon, Le- powstał najprawdopodobniej przez skrócenie wyrazu lela ("siostra matki"); drugi człon, -derg, oznaczał "drogi, cenny"[1]. Inną hipotezą jest połączenie pierwszego członu z partykułą le — "ledwie, na poły" lub wyjaśnienie go jako pochodzącego od prasłowiańskiego rzeczownika lьstь, a następnie polskiego "leść" — "zdrada, podstęp"[2] (por. Leszek).

Lederg jest jednym z pierwszych udokumentowanych w Polsce imion, występującym w Bulli gnieźnieńskiej z 1136 roku, wystawionej przez papieża Innocentego II na prośbę Jakuba ze Żnina, arcybiskupa gnieźnieńskiego. Papież wyliczył w niej posiadłości arcybiskupa, m.in. wsie oraz chłopów w nich mieszkających. Dokument zawiera ponad 300 imion posiadaczy, chłopów, koniuchów, łagiewników (wytwórców łagwi, czyli naczyń drewnianych), a także piwowarów, cieśli i rycerzy.

Przypisy

  1. ↑ A.Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t.1, Kraków 2000, ​ISBN 83-87623-23-7​
  2. ↑ E. Breza, Współczesne imiona polskie kontynuujące staropolskie dwuczłonowe imiona osobowe (ciąg alfabetyczny L—M), [w:] Onomastica slavogermanica XXVII, Wrocław 2008