Lee De Forest
 De Forest (1904) | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 30 czerwca 1961 |
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice | Henry Swift DeForest |
| Małżeństwo | Lucille Sheardown (1906) |
| Strona internetowa | |
Lee De Forest[1] (ur. 26 sierpnia 1873 w Council Bluffs, zm. 30 czerwca 1961 w Los Angeles[2]) – amerykański radiotechnik i wynalazca.
W 1906 roku zbudował lampę elektronową – triodę[3], co umożliwiło rozwój m.in. radia, telewizji, radaru oraz komputera[4]. Opracował metodę optycznego zapisywania dźwięku na taśmie filmowej (metoda Photion)[5]. Uzyskał ponad 300 patentów, ale niewiele z nich odniosło sukces[6].
_who_married_Lee_DeForest.jpg)
Życiorys
De Forest był synem duchownego protestanckiego, rektora Talladega College (w latach 1879–1896)[7], szkoły dla Afroamerykanów w rasistowskiej wówczas Alabamie. Wychował się w warunkach ostracyzmu społecznego ze strony białych; w dzieciństwie przyjaciół wybierał sobie wyłącznie spośród czarnoskórych[2]. Od dzieciństwa zafascynowany był techniką, a pierwszych wynalazków dokonał jako trzynastolatek[2]. W 1893 roku – wbrew woli ojca, który chciał, by syn wybrał karierę duchownego – De Forest wstąpił do Sheffield Scientific School na Uniwersytecie Yale’a. W 1899 roku obronił tam pracę doktorską z fizyki[2]. Zainteresował się wtedy zjawiskami elektrycznymi, w szczególności zagadnieniem propagacji fal elektromagnetycznych, w którym osiągnięcia odnotowali wówczas Heinrich Hertz i Guglielmo Marconi. Jego praca doktorska Reflection of Hertzian Waves from the Ends of Parallel Wires była prawdopodobnie pierwszą w dziejach Stanów Zjednoczonych rozprawą o tematyce związanej z radiem[2].
Po ukończeniu studiów De Forest podjął pierwszą pracę w Western Electric Company w Chicago[8]. W tamtym czasie skonstruował elektrolityczny detektor fal Hertza, który odniósł umiarkowany sukces[2]. W 1902 roku wraz z kilkoma wspólnikami założył De Forest Wireless Telegraph Company i zajął się propagowaniem nowej techniki radiowej na publicznych pokazach dla przedsiębiorców, prasy i wojska. W 1906 roku przedsiębiorstwo stało się niewypłacalne, co było spowodowane tym, że partnerzy biznesowi De Foresta dwukrotnie go oszukali[2].
W 1910 roku De Forest zorganizował i przeprowadził pierwszą transmisję radiową z Metropolitan Opera House w Nowym Jorku[9].
W 1920 roku De Forest rozpoczął pracę nad stworzeniem systemu rejestracji i reprodukcji dźwięku dla potrzeb filmu. System ten, nazwany Phonofilm, był demonstrowany w kinach w latach 1923–1927. System działał, jednak jakość odtwarzanego dźwięku była kiepska, toteż nie odniósł on sukcesu[2].
W latach 30. De Forest skonstruował Audion – medyczne urządzenia do diatermii. Podczas II wojny światowej prowadził tajne badania wojskowe w Bell Telephone Laboratories. Jako jeden z „ojców radia” De Forest był wspierany, bezskutecznie, w otrzymaniu przez niego Nagrody Nobla[2].
Choć w ciągu swego życia De Forest miał wielu pracodawców, to zasadniczo był indywidualistą[10] i większość wynalazków stworzył poza pracą etatową. De Forest, mający skomplikowaną osobowość[11], był zamknięty w sobie i dręczony był wątpliwościami, niezdecydowaniem i egocentryzmem[12]. Trzykrotnie rozwiedziony, w czwartym małżeństwie z Marią Mosquini pozostawał w związku od 1930 roku aż do swej śmierci w 1961 roku[13].
W 1922 roku otrzymał Medal Honorowy Instytutu Inżynierów Radiowych (później Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników) za wynalezienie trójelektrodowego wzmacniacza i wkład w rozwój łączności radiotelefonicznej[14], a w 1946 roku Medal Edisona za „pionierskie osiągnięcia w technice radiowej i wynalazek lampy próżniowej sterowanej w siatce o wielkich skutkach technicznych i społecznych”[15]. W 1960 roku, podczas 32. ceremonii wręczenia Nagród Akademii Filmowej, wyróżniono De Foresta Honorowym Oscarem za „wynalazki, które pozwoliły na umieszczenie dźwięku w filmach”[16].
De Forest zmarł jako ubogi człowiek, mając na swoim rachunku bankowym zaledwie 1250 USD. Został pochowany na cmentarzu San Fernando Mission w Los Angeles[17].
Przypisy
- ↑ De Forest Lee, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-12-11].
- ↑ a b c d e f g h i Raymond E. Fielding, Ralph E. Fuhrman: Lee de Forest. Encyklopedia Britannica. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2016)]. (ang.).
- ↑ Historia elektroniki w Polsce i na świecie. scalak.elektro.agh.edu.pl. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2016)].
- ↑ Making the Modern World – Icons Of Invention – Technology – 1880–1939. makingthemodernworld.org.uk. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2016)]. (ang.).
- ↑ Mike Adams: Lee de Forest: King of Radio, Television, and Film. smpte.org, 2012. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-06)]. (ang.). s. 29 (3)
- ↑ Lee De Forest. pbs.org. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 września 2012)]. (ang.).
- ↑ DeForest Chapel at Talladega College | Encyclopedia of Alabama. encyclopediaofalabama.org. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2016)]. (ang.).
- ↑ Michael J. Haupert: Entertainment Industry: A Reference Handbook. ABC-CLIO, 2012, s. 117. ISBN 978-1-59884-594-5. [dostęp 2016-10-05].
- ↑ Caroline Van Hasselt: High Wire Act: Ted Rogers and the Empire that Debt Built. John Wiley & Sons, 2010, s. 20. ISBN 978-0-470-73974-7. [dostęp 2016-10-05].
- ↑ Stephen Neale: The Classical Hollywood Reader. Routledge, 2012, s. 125. ISBN 978-0-415-57672-7. [dostęp 2016-10-05].
- ↑ Fritz E. Froehlich, Allen Kent: The Froehlich/Kent Encyclopedia of Telecommunications. T. 5: Crystal and Ceramic Filters to Digital-Loop Carrier. CRC Press, 1992, s. 285. ISBN 978-0-8247-2903-5. [dostęp 2016-10-05].
- ↑ Encyclopaedia Britannica, inc: The New Encyclopaedia Britannica. T. 3. Encyclopaedia Britannica, 1998, s. 929. ISBN 978-0-85229-633-2.
- ↑ Mike Adams: Lee DE Forest.org | Marriages. leedeforest.org. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2016)]. (ang.).
- ↑ David Bart, Julia Bart: IEEE Medal of Honor – ETHW (List of Medal of Honor Winners). ethw.org, 2011. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2016)]. (ang.).
- ↑ David Sarnoff: IEEE Xplore Document – 1946 Edison medal presentation: Lee de Forest. ieeexplore.ieee.org. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2016)]. (ang.).
- ↑ The 32nd Academy Awards Memorable Moments - Oscars.org - Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 kwietnia 2015)]. (ang.).
- ↑ Lee De Forest – Biography, Facts and Pictures. famousscientists.org. [dostęp 2016-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2016)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Lee de Forest.org (ang.)
| XX wiek |
|
|---|---|
| XXI wiek |
|
Media użyte na tej stronie
American electrical engineer Lee De Forest, the inventor of the triode vacuum tube, with two of his tubes. De Forest's three electrode tube, which he invented in 1906 and called the "Audion", was the first electrical device which could amplify, and began the field of electronics. The small tube (left) was a low power one watt Audion used in radio receivers. The large tube (right) was a high power 250 watt tube used in radio transmitters, which De Forest called an "oscillion". De Forest began making it in 1919 so that may be the date of this picture.
Autor: Johnstarr1, Licencja: CC BY 3.0
Scanned image of the 1924 Edison Medal awarded to my great grandfather John White Howell, inherited by me in 1979.
Autor: Gregory F. Maxwell <gmaxwell@gmail.com> PGP:0xB0413BFA, Licencja: GFDL 1.2
An early De Forest audion tube, the first electron tube that could amplify. The first triode, or tube with three electrodes, a filament, grid, and plate, the audion was invented in 1906 by American engineer Lee De Forest. The top metal electrode is the plate. The zigzag metal wire partly visible under it is the grid. The filament was originally under that, attached to the wires at left, but has burned out. As many Audions did, this model had two filaments (indicated by the four filament supply wires) so that when one burned out the "spare" could be used. The filament wires were attached to the screw terminal at left, while the grid and plate terminals were brought out through the right end of the glass envelope to the two wires at right. Tube belongs to History of San Jose, Perham Collection of Early Electronics.
Mary Mayo (1892-1957) who married Lee DeForest