Lee Iacocca

Lee Iacocca
Lido Anthony Iacocca
Ilustracja
Lee Iacocca (1993)
Data i miejsce urodzenia

15 października 1924
Allentown

Data i miejsce śmierci

2 lipca 2019
Los Angeles

Zawód, zajęcie

menedżer

Edukacja

Lehigh University, Uniwersytet w Princeton

Pracodawca

Ford Motor Company, Chrysler

Lee Iacocca, właśc. Lido Anthony Iacocca (ur. 15 października 1924 w Allentown, zm. 2 lipca 2019 w Bel Air, dzielnicy Los Angeles[1][2]) – amerykański menedżer przemysłu samochodowego, prezes Forda i Chryslera.

Życiorys

Urodził się w rodzinie włoskich imigrantów; jego ojciec Nicola przybył do Ameryki w 1902 roku, mając 12 lat, a matka Antoinette w 1921 roku. Nicola Iacocca był człowiekiem interesu, prowadził m.in. jadłodajnię i kino. Rodzinie powodziło się dobrze aż do wielkiego kryzysu. Lee Iacocca przez cały okres edukacji uczył się bardzo dobrze, pełnił też funkcję przewodniczącego samorządu szkolnego. W 1939 roku zachorował na gościec stawowy, w wyniku czego został zakwalifikowany jako niezdolny do odbycia służby wojskowej.

Ukończył studia na Uniwersytecie Lehigh w Bethlehem w Pensylwanii, specjalizując się początkowo w technologii budowy maszyn, a później zmieniając ją na projektowanie zakładów przemysłowych i organizację produkcji. Na tej samej uczelni przez cztery lata studiował też psychologię i psychopatologię. W czasie studiów pracował jako dziennikarz w uniwersyteckiej gazecie The Brown and White. Następnie podjął studia magisterskie w Princeton. Jako przedmioty fakultatywne wybrał politologię i tworzywa sztuczne.

Od sierpnia 1946 roku rozpoczął pracę w Ford Motor Company. Miał znaczny udział we wprowadzeniu na rynek w 1964 Forda Mustanga. W 1970 roku został prezesem Forda[3]. W 1978 roku został zwolniony przez Henry’ego Forda II[4].

Jeszcze w tym samym roku Iacocca został zatrudniony przez Chryslera, a od 1979 roku był jego prezesem. Za jego zarządu przedsiębiorstwo wybrnęło z grożącej bankructwem zapaści. Zdołał on uzyskać od Departamentu Skarbu gwarancje kredytów, które uratowały przedsiębiorstwo. Zostały one szybko spłacone, a rząd USA zyskał na sprzedaży akcji otrzymanych w wyniku planu ratunkowego. W Chryslerze wprowadził do produkcji minivana, a dzięki nowym modelom oszczędnych aut uczynił przedsiębiorstwo silnym i rentownym[4]. Do jego sukcesów zalicza się również wprowadzenie modeli na platformie K – przednionapędowych samochodów z poprzecznie umieszczonym silnikiem, niezależnym zawieszeniem z przodu oraz półzależnym z tyłu[5]. Iacocca pracował w Chryslerze do 1992 roku[4].

Kilka lat później, w 1995 roku pozwał Chryslera o blokowanie mu wykonywania opcji na akcje. W odpowiedzi został pozwany o przekazanie poufnych informacji Kirkowi Kerkorianowi, który wówczas planował przejąć przedsiębiorstwo. Pozwy zakończyły się ugodami[4].

Po śmierci żony (w 1984), chorej na cukrzycę, Iacocca wspierał badania nad tą chorobą, założył też własną fundację.

W 1984 roku wydał autobiografię (napisaną wspólnie z Williamem Novakiem), która do 2019 została wydana na całym świecie w nakładzie 6,5 mln egzemplarzy[3]. W 2007 wydał książkę Where Have All the Leaders Gone.

Zmarł z przyczyn naturalnych 2 lipca 2019[4].

Przypisy

  1. Lee Iacocca nie żyje. Były prezes Forda i Chryslera miał 94 lata. wiadomosci.onet.pl, 3 lipca 2019. [dostęp 2019-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-03)]. (pol.).
  2. Robert D. McFadden: Lee Iacocca, Visionary Automaker Who Led Both Ford and Chrysler, Is Dead at 94. nytimes.com, 2 lipca 2019. [dostęp 2019-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-03)]. (ang.).
  3. a b King of Detroit. „The Economist”, s. 53, 6th July 2019. 
  4. a b c d e Rob McLean, Lee Iacocca, who helped create the Ford Mustang and then rescued Chrysler in the 1980s, has died, CNN [dostęp 2019-07-03].
  5. Lee Iacocca nie żyje. Miał 94 lata - w auto motor i sport, auto motor i sport Polska [dostęp 2019-07-09] (pol.).

Media użyte na tej stronie

Lee Iacocca at the White House in 1993.jpg
Cropped from file:President Bill Clinton meets with Lee Iacocca in 1993.jpg. Chrysler CEO Lee Iacocca met with President Bill Clinton at the Oval Office on September 23, 1993.