Legat

Legat rzymski

  • W Rzymie pierwotnie wysłannik – osoba, której zwierzchnik powierzył jakąś misję do wykonania we własnym zastępstwie (np. poseł, przyboczny wodza naczelnego). W armii rzymskiej mianem legata (łac. legatus legionis) określano wysokiej rangi oficera wyznaczonego przez zwierzchników (wodza, namiestnika prowincji, konsula, senat, później cesarza) do dowodzenia pojedynczym legionem; wybierany przez wodza spośród senatorów, mógł także pod jego nieobecność dowodzić całą armią (legatus pro praetore). Symbolem władzy legata było trzech liktorów z rózgami oraz toporami. W wyjątkowych wypadkach przyznawano mu nawet najwyższe wyróżnienie – odbycie triumfu[1].
  • W administracji – wysłannik cesarski, pełniący zwierzchnią władzę administracyjno-wojskową nad większym obszarem i podległy bezpośrednio cesarzowi.
  • Urzędnik honorowy reprezentujący rzymskiego władcę (później także papieża) na soborach, synodach, uroczystościach czy podczas różnych wydarzeń politycznych.

Legat papieski

Legat w terminologii

Przypisy

  1. O. Jurewicz, L. Winniczuk, Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym, PWN 1968, s. 419, 430.
  2. Prawo rzymskie. Słownik encyklopedyczny (red. Witold Wołodkiewicz). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 87, 88.

Media użyte na tej stronie

Vexilloid of the Roman Empire.svg
Autor: Ssolbergj, Licencja: CC BY 3.0
Vexillum of the Roman Empire.