Legwan morski

Legwan morski

Amblyrhynchus cristatus
Bell, 1825
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Rząd	łuskonośne
Rodzina	legwanowate
Rodzaj	Amblyrhynchus
Gatunek	legwan morski
Podgatunki[1] A. c. cristatus Bell, 1825 (typowy) A. c. nanus Garman, 1892 A. c. venustissimus Eibl-Eibesfeldt, 1956 A. c. hassi Eibl-Eibesfeldt, 1962 A. c. mertensi Eibl-Eibesfeldt, 1962 A. c. sielmanni Eibl-Eibesfeldt, 1962 A. c. godzilla Miralles et al., 2017 A. c. hayampi Miralles et al., 2017 A. c. jeffreysi Miralles et al., 2017 A. c. trillmichi Miralles et al., 2017 A. c. wikelskii Miralles et al., 2017
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
narażony na wyginięcie

Legwan morski (Amblyrhynchus cristatus) – gatunek gada z rodziny legwanów. Jest jedyną żyjącą jaszczurką żywiącą się w morzu.

Opis

Od głowy do ogona przez środek grzbietu biegnie ciągły, ząbkowany, skórny grzebień o rogowych kolcach. Całe ciało jest ciemne, szaroczarne, z jasnopopielatymi lub ceglastoczerwonymi plamami układającymi się w poprzeczne pręgi.
Krótki, stępiony nos jest przystosowany do jedzenia alg rosnących na podwodnych skałach. Spłaszczony ogon znakomicie ułatwia pływanie. Nogi zakończone są ostrymi pazurami. Nadmiar soli z wody morskiej usuwany jest z krwi gada przez specjalne gruczoły połączone z nozdrzami tak, że co jakiś czas wydmuchują obłoki pary z nozdrzy, przez co kojarzyć się mogą z legendarnymi smokami ziejącymi ogniem.

Rozmiary

Długość ciała około 130 cm, z czego na ogon przypada około 80 cm.
Masa ciała do 12 kg

Biotop

Nadmorskie skały wulkaniczne nad podmorskimi łąkami alg.

Pokarm

Morskie wodorosty zwłaszcza morszczyny, choć zdarza im się zjeść skorupiaka lub owada.

Zachowanie

Na lądzie ospałe, towarzysko spędzają czas na wygrzewaniu się w słońcu. w skupiskach do 4500 osobników przez milę, tak gęsto, że trudno jest znaleźć między nimi wolny kawałek lądu, by postawić stopę. Co jakiś czas skaczą ze skał do wody, gdzie doskonale pływają i nurkują do dna, aby zrywać pyskiem i od razu połykać rosnące tam rośliny. Gdy się najedzą wypływają na brzeg, aby znowu wygrzewać się w słońcu po kąpieli w chłodnawej wodzie. Te łagodne zwierzęta są bezbronne wobec rekinów i innych dużych ryb.

Rozmnażanie

W porze godowej samce bronią swoich terytoriów na lądzie, gdzie kopulują z samicami. Samice składają jaja do wykopanych jam. Wylęgłe młode są czarne i z czasem, w miarę dojrzewania, nabierają kolory dorosłych osobników.

Występowanie

Gatunek endemiczny zasiedlający tylko wyspy Galapagos.

Przypisy

Bibliografia

• Hanna Dobrowolska: Gady. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1981. ISBN 83-01-00957-8.
• Włodzimierz Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0464-2.
• Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 372,373. ISBN 83-01-14344-4.