Lehlohonolo Ledwaba

Lehlo Ledwaba

Pseudonim	„Hands of Stone”
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1971 Soweto, Gauteng
Data śmierci	2 lipca 2021
Obywatelstwo	Południowa Afryka
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	superkogucia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	43
Zwycięstwa	36 (KO 23)
Porażki	6
Remisy	1

Lehlohonolo Ledwaba (ur. 27 lipca 1971 w Soweto w prowincji Gauteng, zm. 2 lipca 2021^[1]) – południowoafrykański bokser, były mistrz świata IBF w kategorii superkoguciej.

Kariera zawodowa

Jako zawodowiec zadebiutował 31 października 1990 r., wygrywając w debiucie z Ephraimem Madim. Po kilkunastu zwycięstwach z mniej znanymi rywalami, Ledwaba 6 maja 1995 r. zmierzył się z byłym mistrzem świata kategorii supermuszej, Kolumbijczykiem Juanem Polo Perezem. Po 10 rundach, niejednogłośnie na punkty zwyciężył Ledwaba, wygrywając po raz 15. w karierze. 17 listopada 1996 r., Ledwaba pokonał jednogłośnie na punkty Cruza Carbajala, zdobywając mało prestiżowy pas WBU. Tytuł ten obronił 9 marca, następnego roku, wygrywając bardzo wysoko na punkty z Gianem Petriccolim^[2].

29 maja 1999 r., Ledwaba przystąpił do walki o pas IBF w kategorii superkoguciej, mając za rywala byłego mistrza świata kategorii koguciej, Amerykanina Johna Johnsona. Reprezentant RPA zapewnił sobie pojedynek o mistrzostwo, pokonując 22 sierpnia 1998 r. Arnela Barotillę. Ledwaba zdobył tytuł, pokonując Amerykanina jednogłośnie na punkty (116-112, 115-113, 116-112). 25 września, Reprezentant RPA obronił tytuł, pokonując przez techniczny nokaut w 5. rundzie Édisona Díaza. 7 kwietnia 2000 r., Ledwaba po raz kolejny obronił tytuł, pokonując przez techniczny nokaut w 8. rundzie Kolumbijczyka Ernesta Greya. 6 kwietnia 2000 r., Ledwaba pokonał w 3. obronie tytułu przez nokaut w 8. rundzie Argentyńczyka Eduarda Alvareza. Tytuł obronił jeszcze dwukrotnie, pokonując 17 lutego 2001 r. swojego byłego rywala Arnela Barotillę oraz 22 kwietnia Carlosa Contrerasa.

Południowoafrykańczyk utracił tytuł 21 czerwca niespodziewanie przegrywając ze sprowadzonym w zastępstwie Mannym Pacquiao. Pierwotnie rywalem Ledwaby miał być Meksykanin Enrique Sánchez, ale wycofał się ze względu na kontuzję. Pacquiao przyjął walkę z zaledwie dwutygodniowym wyprzedzeniem i zdetronizował go, wygrywając przez techniczny nokaut w 6. rundzie. Filipińczyk dominował od pierwszego gongu, a gdy Ledwaba upadł po raz trzeci w 6. rundzie, sędzia postanowił zakończyć pojedynek^[3]. Po utracie tytułu na ring powrócił 27 lipca 2002 r., mierząc się ze swoim największym rywalem na krajowej ziemi – Vuyanim Bungu. Ledwaba zwcyiężył przez jednogłośną decyzję (119-109, 115-113, 117-111), zdobywając mało znaczący tytuł WBU w kategorii piórkowej^[4]. Po pokonaniu w kolejnym pojedynku Choia Tseveenpureva, Ledwaba przegrał na punkty ze Spendem Abazim. 20 listopada 2004 r. zmierzył się z krajowym rodakiem Cassius Baloyi. Po wyrównanych 12 rundach, kontrowersyjnie na punkty zwyciężył Baloyi, co nie spodobało się fanom, którzy uważali, że lepszy w tym pojedynku był starszy z reprezentantów RPA. 16 kwietnia 2005 r. doszło do rewanżu, w którym ponownie po wyrównanej walce, jednogłośnie na punkty wygrał Baloyi, broniąc mistrzostwa IBO w kategorii superpiórkowej^[5]. Ostatnią walkę w karierze stoczył 24 listopada 2006 r., przegrywając przez poddanie w 9. rundzie z anonimowym Maxwellem Awuku^[6].

Zmarł 2 lipca 2021 roku na COVID-19, miał 49 lat^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Lista walk zawodowych – BoxRec
• Biografia – BoxRec