Leif Pagrotsky

Leif Pagrotsky
Data i miejsce urodzenia20 października 1951
Göteborg
Zawód, zajęciepolityk, ekonomista
PartiaSzwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza

Leif Pagrotskys (ur. 20 października 1951 w Göteborgu[1]) – szwedzki polityk i ekonomista, działacz Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, poseł do Riksdagu, w latach 1996–2006 członek rządu Görana Perssona.

Życiorys

Uzyskał magisterium z ekonomii na Uniwersytecie w Göteborgu[2]. Pracował w Szwedzkim Banku Narodowym, jako dyrektor departamentu w Ministerstwie Finansów, a także w Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. Był również doradcą ekonomicznym premiera, a od powrotu socjaldemokratów w 1994 do władzy sekretarzem stanu w resorcie finansów[2].

Od 1996 do 2006 wchodził w skład gabinetu Görana Perssona. Był wśród trzech osób (poza premierem), które zasiadały w tym rządzie przez cały dziesięcioletni okres jego funkcjonowania. Do 1997 był ministrem w Biurze Premiera, następnie do 2002 ministrem bez teki w resorcie spraw zagranicznych. W 2002 stanął na czele ministerstwa przemysłu[1][3]. W 2004 objął kierownictwo resortu kultury, a także resortu edukacji (do którego dołączono wkrótce departament kultury). Ministerstwem tym kierował do 2006[3].

W 2002 wybrany po raz pierwszy na posła do Riksdagu. Reelekcję uzyskiwał w 2006 i 2010, będąc członkiem szwedzkiego parlamentu do 2012[4]. W 2010, w trakcie kryzysu gospodarczego, został doradcą greckiego rządu[5]. W 2015 nominowany na konsula generalnego Szwecji w Nowym Jorku[6].

Przypisy

  1. a b The Government in 2002 (ang.). government.se, maj 2003. s. 47. [dostęp 2017-03-06].
  2. a b Leif Pagrotsky: Consul General of Sweden in New York (ang.). cleantechscandinavia.com. [dostęp 2017-03-06].
  3. a b Members of the Swedish Government 1946– (ang.). sweden.gov.se. [dostęp 2017-03-06].
  4. Profil na stronie Riksdagu (szw.). [dostęp 2017-03-06].
  5. Pagrotsky är Greklands rådgivare (szw.). svt.se, 2 maja 2010. [dostęp 2017-03-06].
  6. Nytt toppjobb för Leif Pagrotsky (szw.). dn.se, 15 grudnia 2015. [dostęp 2017-03-06].

Media użyte na tej stronie