Leirvík

Leirvík
Lervig
Ilustracja
Wjazd do Leirvík zimą 2010 r.
Państwo Dania
Terytorium zależne Wyspy Owcze
RegionEysturoy
GminaEysturkommuna
Data założenia2. połowa XIV wieku[1]
Populacja (I 2015)
• liczba ludności

896[2]
Kod pocztowyFO-520
Położenie na mapie Wysp Owczych
Mapa konturowa Wysp Owczych, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Leirvík”
Ziemia62°12′40″N 6°42′22″W/62,211111 -6,706111
Portal Wyspy Owcze

Leirvík (duń. Lervig) − miasto na Wyspach Owczych, terytorium zależnym Królestwa Danii. Zamieszkuje je obecnie (I 2015 r.) 896 osób[2]. Administracyjnie wchodzi w skład gminy Eysturkommuna, powstałej w 2009 roku w wyniku złączenia Leirvíkar kommuna oraz Gøtu kommuna.

Położenie

Leirvík w porze letniej

Leirvík znajduje się w centralnej części wschodniego wybrzeża wyspy Eysturoy. Miejscowość ta od strony południowej, zachodniej po północno-zachodnią otoczona jest przez wzgórza. Są to: Gøtunestindur (625 m n.p.m.) od strony południowej, Sigatindur (612 m n.p.m.) od strony południowo-zachodniej i najwyższy Ritafjall (641 m n.p.m.) od strony północno-zachodniej. Leirvík został umiejscowiony w pobliżu miejsca, gdzie wody cieśniny Djúpini wlewają się do cieśniny-fiordu Leirvíksfjørður. Po drugiej stronie znajdują się wyspy Kalsoy oraz Borðoy. Najbliższa miejscowość, Norðragøta, oddalona jest 5 km od Leirvíku[3]. Znajduje się ona za górami na zachodzie.

Informacje ogólne

Populacja

Znaczną część populacji Leirvíku stanowią Farerczycy, rdzenna ludność Wysp Owczych, posiadająca odrębną tożsamość kulturową oraz język. 1 stycznia 2015 miejscowość tę zamieszkiwało 896 mieszkańców[2]. Jest to więc 11. największa miejscowość na Wyspach Owczych i druga na Eysturoy (za Fuglafjørður). Liczba ludności w Leirvíku silnie się waha od roku 1985. W drugiej połowie lat 80. XX wieku obserwowano szybki wzrost populacji, z 790 (1985 r.) do 863 mieszkańców w roku 1990[2]. Później jednak liczba ludności zaczęła stopniowo maleć, co miało związek z kryzysem ekonomicznym, jaki nawiedził wówczas Wyspy Owcze[4]. Po kilku latach sytuacja zaczęła się poprawiać, a wraz z nią wzrastała populacja miejscowości na archipelagu, w tym także Leirvíku - z 740 ludzi w roku 1996 do 883 w roku 2004[2]. Później liczba ludności zaczęła się wahać w kolejnych latach, od 853 w roku 2005 do 896 w roku 2015[2]. Od roku 2003 można mówić o ustabilizowaniu się liczby mieszkańców w przedziale od 850 do 900[2].

    Ludność Leirvík w latach 1985-2015
    Źródło: [2]

Struktura wiekowa

Społeczeństwo Leirvíku określić można, jako młode. Najliczniejszą grupą są dzieci do lat dziesięciu (127 osób), a kolejną młodzież w wieku 10-19 lat - 125 (razem stanowią 28,9% społeczeństwa) oraz osoby w wieku 30-39 lat (125 osób)[5]. Bardzo niewiele jest osób starszych niż 90 lat - jedynie cztery płci żeńskiej[5].

Feminizacja ludności

Mężczyźni liczebnie przeważają nad kobietami w Leirvíku. Współczynnik feminizacji w tej miejscowości wynosi ok. 90 kobiet na 100 mężczyzn[5].

Transport

Leirvík znajduje się na trasie drogi nr 70 łączącej wyspę Eysturoy, z archipelagiem Norðoyar. Z miejscowości obecnie prowadzą dwa tunele - jeden do Norðragøta, a drugi, podwodny do Klaksvíku. Nim wybudowano tunel do pierwszej z tych miejscowości, korzystano z drogi objazdowej, wokół gór, natomiast nim powstał drugi z tuneli pomiędzy wyspami kursował prom.

Przez miejscowość przebiegają trasy dwóch linii autobusowej komunikacji publicznej Bygdaleiðir. Linia nr 400 jest jedną z najważniejszych na archipelagu. Łączy ona jego stolicę, Tórshavn, z drugim co do wielkości miastem, Klaksvíkiem, przecinając po drodze miejscowości Kollafjørður, Oyrarbakki, Skálabotnur, Søldarfjørður, Gøta oraz Leirvík[6]. W dni powszednie autobusy tej linii kursują kilkanaście razy dziennie[6]. Autobusy linii 410 pojawiają się w Leirvíku rzadziej[7]. Pokonują one trasę z Klaksvíku przez Leirvík, Gøta i Kambsdalur, kończąc na Fuglafjørðurze[7].

Sport

Jedną z najpowszechniejszych dyscyplin sportowych na Wyspach Owczych jest piłka nożna. W Leirvíku, od 1 grudnia 1928 roku działał klub piłkarski LÍF Leirvík. Niemal przez osiemdziesiąt lat reprezentował on tę miejscowość w rozgrywkach ligowych. Swą działalność zakończył w listopadzie 2007 roku, kiedy nastąpiła jego fuzja z GÍ Gøta, w wyniku czego powstał Víkingur Gøta[8]. Od tej pory boisko w Leirvíku służy głównie celom treningowym, grają na nim także składy rezerwowe nowego klubu[8]. Głównym stadionem Víkingur Gøta jest Serpugerð w Norðragøcie.

Prócz piłkarskiego istnieje w miejscowości także klub pływacki Svimjifelagið Reki[9]. Został on założony w roku 1982[9].

Historia

Prowadzone w rejonie miejscowości badania archeologiczne potwierdziły, że rejon ten był zamieszkiwany już w czasach wikingów - znalezione wykopaliska pochodzą z X wieku[10]. Nieopodal przystani promowej, w miejscu zwanym Toftanes, odnaleziono liczne pozostałości po budowlach mieszkalnych i gospodarczych, a także ozdoby, zabawki oraz wiele innych przedmiotów[3][4]. Już w tamtych czasach z Leirvíku biegł stary górski szlak, oznakowany kamiennymi kopcami, do Norðragøty, którym przemieszczać można się pieszo do dziś[4].

Mówi się, że podczas epidemii czarnej śmierci (1349) w Leirvíku zmarli wszyscy mieszkańcy prócz jednej dziewczynki[10].

Z wioski wychodzą dwa tunele. Pierwszy z nich, wybudowany w roku 1985, mierzy 2 300 m długości i prowadzi pod górami do sąsiedniej miejscowości Norðragøta[10]. Drugi, zwany Norðoyatunnilin, wydrążony został pod wodami cieśniny Leirvíksfjørður do miasta Klaksvík na wyspie Borðoy[3]. Otwarto go w roku 2006, a jego długość wynosi 6 300 m.

Turystyka

Filia Føroya Banki w Leirvíku

Muzeum Málninga-og Bátasavnið jest jedynym muzeum w miejscowości[4]. Mieści się ono w budynku powstałym w roku 1951, używanym do lat 80. XX wieku, jako miejsce gdzie solono i suszono ryby[11]. W 1986 wykupiła go firma zajmująca się poławianiem ryb, która postanowiła wykorzystać pierwsze piętro, jako miejsce przechowywania sprzętu niezbędnego do połowów, a drugie, jako biuro[11]. Kilka lat później budynku zaprzestano wykorzystywać[11]. W roku 2000 zorganizowano na drugim piętrze wystawę, a jeszcze w tym samym roku pojawił się pomysł założenia muzeum łodzi[11]. Uczyniono to kilka miesięcy później, w listopadzie[11]. Muzeum zajmuje się dokumentacją historii żeglugi w regionie[4]. Wystawiane są tam też prace artystyczne[4]. Eksponatami w muzeum są między innymi tradycyjne, farerskie łodzie wiosłowe, z których najstarszą wybudowano na przełomie lat 1916/17[11].

Postanowienie o budowie kościoła w Leirvíku powstało w roku 1901[12]. Skutkiem tej decyzji, było wybudowanie w 1906 roku nowej świątyni[12]. Dzięki temu lokalna parafia uniezależniła się od parafii w Fuglafjørður. Budynek przeszedł w 1970 roku gruntowny remont[12].

W miejscowości znajduje się także niewielki park założony w latach 70. XX wieku o powierzchni 0,76 ha.

W Leirvíku znajduje się stacja benzynowa, punkty gastronomiczne oraz filia banku Føroya Banki[11].

Urodzeni w Leirvíku

Petur Reinert na stadionie Við Stóra w Tvøroyri (2012)

Z Leirvíkiem związana jest także osoba Høgniego Lisberga, urodzonego 7 czerwca 1982 roku w Tórshavn. Muzyk ten, wraz ze swymi dwiema siostrami, dorastał i wychował się w Leirvík.

Zobacz też

Przypisy

  1. Kári Thorsteinsson: Hagar & seyðamark (far.). Heimabeiti.fo. [dostęp 2011-09-08].
  2. a b c d e f g h Population 1. January by village/city and gender (ang. • far.). Hagstova.fo, 2015. [dostęp 2016-05-29].
  3. a b c Gunnar Hoydal i inni: Faroe Islands 2008, tourist guide. Tórshavn: 2008, s. 52. (ang.)
  4. a b c d e f Marcin Jakubowski, Marek Loos: Wyspy Owcze, przewodnik turystyczny. Szczecin: PCIT Tramp, 2003, s. 80. ISBN 83-913526-3-3. (pol.)
  5. a b c Population by gender, age10, year and village/city (ang. • far.). Hagstova.fo, 2011. [dostęp 2011-09-11].
  6. a b 400 Tórshavn - Klaksvík (ang. • far.). Strandfaraskip Landsins, 2011. [dostęp 2011-09-11].
  7. a b 410 Klaksvík - Gøtudalur - Fuglafjørður (ang. • far.). Strandfaraskip Landsins, 2011. [dostęp 2011-09-11].
  8. a b Um Víking (far.). Víkingur Gøta. [dostęp 2011-09-11].
  9. a b Eysturoy (far.). Ítróttasamband Føroya. [dostęp 2011-09-11].
  10. a b c Jon Fossá: Leirvik (ang. • duń. • wł.). FaroeIslands.dk, 2006. [dostęp 2011-09-08].
  11. a b c d e f g Osmund Justinussen: The Boatmuseum (ang. • far.). Sjoborg.fo. [dostęp 2011-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-18)].
  12. a b c J. P. Gregoriussen, Yngru Hválvkirkjurnar: Leirvík (far.). Fólkakirkjan.fo. [dostęp 2011-09-11].
  13. History (ang.). Javnaðarflokkurin. [dostęp 2011-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)].
  14. a b c Løgtingið 150 - Hátíðarrit. Cz. 2. Tórshavn: Løgting, 2002, s. 363. ISBN 99918-966-5-1. [dostęp 2011-09-11]. (far.)
  15. a b c Hans Hansen (pol.). WorldFootball.net. [dostęp 2011-09-11].
  16. a b Hans Hansen (far.). FaroeSoccer.com. [dostęp 2011-09-11].
  17. a b Petur Reinert (ang.). WorldRefree.com. [dostęp 2013-04-28].
  18. Petur Reinert (far.). FaroeSoccer.com. [dostęp 2013-04-28].

Media użyte na tej stronie

Faroe Islands location map.svg
Autor: Erik Frohne, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of the Faroe Islands

Equirectangular projection, N/S stretching 213 %. Geographic limits of the map:

  • N: 62.44° N
  • S: 61.30° N
  • W: 7.88° W
  • E: 6.00° W
Leirvík 2010 1.jpg
Autor: Erik Christensen, Licencja: CC BY-SA 3.0
Leirvík, Eysturoy, Faroe Islands
Petur Reinert Referee 2012.jpg
Autor: EileenSanda, Licencja: CC BY-SA 3.0
Petur Reinert is a Faroese international FIFA referee. This photo is from a domestic match in Trongisvágur, Faroe Islands at the first match on the new stadium Við Stóra, which is the home field of TB Tvøroyri. Petur Reinert has been a referee in around 370 football matches (in the Faroe Islands and in other countries as of Sep. 2012).
Map-position-eysturkommuna-2009.png
Map of the municipality of Eystur in the Faroe Islands.