Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932 – sztafeta 4 × 400 m mężczyzn
Stany Zjednoczone (Ivan Fuqua, Edgar Ablowich, Karl Warner, Bill Carr) | |
Wielka Brytania (Crew Stoneley, Thomas Hampson, David Burghley, Godfrey Rampling) | |
Kanada (Ray Lewis, James Ball, Phil Edwards, Alex Wilson) |
Bieg sztafetowy 4 × 400 metrów mężczyzn był jedną z konkurencji rozgrywanych podczas X Letnich Igrzysk Olimpijskich. Biegi zostały rozegrane w dniach 6 i 7 sierpnia 1932 roku na stadionie Los Angeles Memorial Coliseum w Los Angeles. Wystartowało 28 zawodników z 7 krajów.
Rekordy
Zawodnicy | Wynik | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|
Rekord świata | Stany Zjednoczone[a] (Maynor Shore, Alvin Hables, Leslie Hables, Ben Eastman) | 3:12,6[b] | Fresno | (dts)[1] | 8 maja 1931
Rekord olimpijski | Stany Zjednoczone (George Baird, Fred Alderman, Emerson Spencer, Ray Barbuti) | 3:14,2 | Amsterdam | (dts)[2] | 5 sierpnia 1928
Terminarz
Data | Godzina | |
---|---|---|
6 sierpnia 1932 | Eliminacje | 16:30 |
7 sierpnia 1932 | Finał | 16:30 |
Wyniki
Eliminacje
Rozegrano dwa biegi eliminacyjne. Pierwsze trzy zespoły z każdego biegu awansowały do finału (Q). Ponieważ do pierwszego biegu przystąpiły tylko trzy sztafety, wszystkie awansowały.
Bieg 1
Pozycja | Państwo | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Stany Zjednoczone | Ivan Fuqua, Edgar Ablowich, Karl Warner, Bill Carr | 3:11,8 | Q [1] |
2. | Włochy | Giacomo Carlini, Giovanni Turba, Mario De Negri, Luigi Facelli | 3:22,8 | Q |
3. | Niemcy | Joachim Büchner, Walter Nehb, Adolf Metzner, Otto Peltzer | 3:25,4 | Q |
– | Grecja | DNS | ||
– | Szwecja | DNS |
Bieg 2
Pozycja | Państwo | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Japonia | Itarō Nakajima, Iwao Masuda, Seikan Ōki, Teiichi Nishi | 3:16,8 | Q |
2. | Wielka Brytania | Crew Stoneley, Thomas Hampson, David Burghley, Godfrey Rampling | 3:21,8 | Q |
3. | Kanada | Ray Lewis, James Ball, Phil Edwards, Alex Wilson | 3:21,8 | Q |
4. | Meksyk | Ricardo Arguello, Jesús Moraila, Manuel Álvarez, Carlos de Anda | 3:28,5 | |
– | Brazylia | DNS | ||
– | Francja | DNS |
Finał
Pozycja | Państwo | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1. | Stany Zjednoczone | Ivan Fuqua, Edgar Ablowich, Karl Warner, Bill Carr | 3:08,2 | [1] |
2. | Wielka Brytania | Crew Stoneley, Thomas Hampson, David Burghley, Godfrey Rampling | 3:11,2 | [3] |
3. | Kanada | Ray Lewis, James Ball, Phil Edwards, Alex Wilson | 3:12,8 | [4] |
4. | Niemcy | Joachim Büchner, Walter Nehb, Adolf Metzner, Otto Peltzer | 3:14,4 | [5] |
5. | Japonia | Itarō Nakajima, Iwao Masuda, Seikan Ōki, Teiichi Nishi | 3:14,6 | [6] |
6. | Włochy | Giacomo Carlini, Giovanni Turba, Mario De Negri, Luigi Facelli | 3:17,8 | [6] |
Uwagi
- ↑ Była to sztafeta Uniwersytetu Standorda.
- ↑ Wynik uzyskany na dystansie 4 × 440 jardów 1609,344 m).
Przypisy
- ↑ a b c Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, s. 142 [dostęp 2021-12-14] (ang.).
- ↑ 1928 Summer Games Olympics, Athletics, 4 × 400 metres Relay, Men, olympedia.org [dostęp 2021-12-14] (ang.).
- ↑ José María García , Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016), rfea.es, s. 37 [dostęp 2021-11-30] (hiszp. • ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 200. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 202. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
- ↑ a b Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 204. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
Bibliografia
- Olympic Official Reports Collection – Official Reports 1932, s. 441–443 [dostęp 2021-12-14] (ang.).
- 1932 Summer Olympics. Athletics. 4 × 400 metres Relay, Men, olympedia.org [dostęp 2021-12-14] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
An icon that represents a gold medal
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
The Canadian Red Ensign used between 1921 and 1957.
This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The only change is making the maple leaves green from red. This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The most recent version of this image has changed the harp into one with a female figure; see [http://flagspot.net/flags/ca-1921.html FOTW
Sport records icon to be used for world records.
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Sport records icon to be used for European records.
Sport records icon to be used for national records.
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.