Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 – maraton

Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 – maraton mężczyzn
1936	1952
	; Delfo Cabrera mija linię mety
Data	7 sierpnia 1948
Gospodarz	Wielka Brytania
Miejscowość	Londyn
Liczba zawodników	31
	Zwycięzcy
I miejsce	Delfo Cabrera
II miejsce	Tom Richards
III miejsce	Étienne Gailly

Maraton podczas XIV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie odbył się w dniu 7 sierpnia 1948. Do rywalizacji przystąpiło 41 sportowców z 21 krajów. Mistrzem olimpijskim został Argentyńczyk Delfo Cabrera, wicemistrzem Brytyjczyk Tom Richards, a brąz zdobył Belg Étienne Gailly.

Był to XI maraton olimpijski.

Przebieg zawodów

Trasa i warunki atmosferyczne

Organizatorzy igrzysk postanowili nie powtarzać trasy z igrzysk w 1908, na której ustanowiono standardowy dystans maratonu - 42,195 km. W 1948 start i metę maratonu zlokalizowano na stadionie Wembley, a trasa biegła po przedmieściach Londynu. Popołudnie 7 sierpnia 1948 było pochmurne, stosunkowo gorące i wilgotne, z lekkim wiatrem^[1]^[2].

Rywalizacja

Przez większość trasy prowadził 25-letni Belg Étienne Gailly. Po 32 km wyprzedzili go Koreańczyk Choi Yun-chil i Argentyńczyk Delfo Cabrera. Choi wkrótce opadł z sił i zszedł z trasy maratonu. Gailly zdecydował się na zryw i odzyskał prowadzenie. Na Wembley jako pierwszy wbiegł Gailly tuż przed Cabrerą. Jednak na stadionie Belg stracił siły - zawodnik chwiał, potykał i zatrzymywał się na torze, a jego tempo spadło do prędkości chodu. Przywołało to podobną sytuacje maratończyka Dorando Pietriego z londyńskich igrzysk sprzed 40 lat^[1]^[3].

Na stadionie Gailly'ego wyprzedzili Cabrera oraz Brytyjczyk Tom Richards. Belg resztkami sił zdołał samodzielnie ukończyć bieg i zajął trzecie miejsce. Gailly opuścił płytę stadionu na noszach i po zawodach został przewieziony do szpitala. Z tego powodu nie wziął udziału w dekoracji medalowej^[1]^[2]^[3].

Nie jest znany powód utraty sił przez Gailly'ego. Jako możliwe przyczyny podaje się odwodnienie lub zatrucie maścią, którą zawodnik został posmarowany przed biegiem ze wzglądu na możliwy deszcz, który jednak nie spadł. Według trenera to drugie wyjaśnienie miał podać lekarz badający Belga w szatni po zakończeniu biegu^[2].

Zarówno dla Cabrery jak i dla Gailly'ego był to pierwszy maraton, w którym wzięli udział^[3].

Terminarz

Data	Godzina rozpoczęcia
Data	Czas brytyjski letni (UTC+01:00)
7 sierpnia 1948	15:00

Wyniki

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Czas
	Delfo Cabrera	Argentyna	2:34:51.6
	Tom Richards	Wielka Brytania	2:35:07.6
	Étienne Gailly	Belgia	2:35:33.6
4	Johannes Coleman	Związek Południowej Afryki	2:36:06.0
5	Eusebio Guiñez	Argentyna	2:36:36.0
6	Syd Luyt	Związek Południowej Afryki	2:38:11.0
7	Gustav Östling	Szwecja	2:38:40.6
8	John Systad	Norwegia	2:38:41.0
9	Alberto Sensini	Argentyna	2:39:30.0
10	Henning Larsen	Dania	2:41:22.0
11	Viljo Heino	Finlandia	2:41:32.0
12	Anders Melin	Szwecja	2:42:20.0
13	Jussi Kurikkala	Finlandia	2:42:48.0
14	Ted Vogel	Stany Zjednoczone	2:45:27.0
15	Enrique Inostroza	Chile	2:47:48.0
16	Lloyd Evans	Kanada	2:48:07.0
17	Gérard Côté	Kanada	2:48:31.0
18	Stylianos Kyriakides	Grecja	2:49:00.0
19	József Kiss	Węgry	2:50:20.0
20	Şevki Koru	Turcja	2:51:07.0
21	Johnny Kelley	Stany Zjednoczone	2:51:56.0
22	Kaspar Schiesser	Szwajcaria	2:52:09.0
23	Walter Fedorick	Kanada	2:52:12.0
24	Ollie Manninen	Stany Zjednoczone	2:56:49.0
25	Hong Jong-o	Korea Południowa	2:56:54.0
26	Paddy Mulvihill	Irlandia	2:57:35.0
27	Suh Yun-bok	Korea Południowa	2:59:36.0
28	Sven Håkansson	Szwecja	3:00:09.0
29	Jakob Jutz	Szwajcaria	3:03:55.0
30	Stan Jones	Wielka Brytania	3:09:16.0
—	Salvatore Constantino	Włochy	DNF
	Pierre Cousin	Francja	DNF
	Hans Frischknecht	Szwajcaria	DNF
	Mikko Hietanen	Finlandia	DNF
	Jack Holden	Wielka Brytania	DNF
	René Josset	Francja	DNF
	Luo Wenao	Chiny	DNF
	Arsène Piesset	Francja	DNF
	Athanasios Ragazos	Grecja	DNF
	Chhota Singh	Indie	DNF
	Choi Yun-chil	Korea Południowa	DNF
—	José María Blay	Hiszpania	DNS
	Charles Heirendt	Luksemburg	DNS
	István Simon	Węgry	DNS

Linki zewnętrzne

London 1948 Olympic Marathon, Marathon Week (ang.). youtube.com. [dostęp 2021-08-21].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c 1948 Marathon, Men (ang.). Olympedia. [dostęp 2021-08-21].
↑ ^a ^b ^c 1948: LONDRES: La malédiction frappe encore dans le stade. (fr.). Olympedia. [dostęp 2021-08-21].
↑ ^a ^b ^c A well-deserved marathon bronze for Etienne Gailly (ang.). olympics.com. [dostęp 2021-08-21].

Bibliografia

1948 Marathon, Men (ang.). Olympedia. [dostęp 2021-08-21].

[przypis1-1] 1948 Marathon, Men (ang.). Olympedia. [dostęp 2021-08-21].

[przypis2-2] 1948: LONDRES: La malédiction frappe encore dans le stade. (fr.). Olympedia. [dostęp 2021-08-21].

[przypis3-3] A well-deserved marathon bronze for Etienne Gailly (ang.). olympics.com. [dostęp 2021-08-21].

[1]

[2]

[3]

mężczyzn	Ateny 1896 Paryż 1900 St. Louis 1904 Londyn 1908 Sztokholm 1912 Antwerpia 1920 Paryż 1924 Amsterdam 1928 Los Angeles 1932 Berlin 1936 Londyn 1948 Helsinki 1952 Melbourne 1956 Rzym 1960 Tokio 1964 Meksyk 1968 Monachium 1972 Montreal 1976 Moskwa 1980 Los Angeles 1984 Seul 1988 Barcelona 1992 Atlanta 1996 Sydney 2000 Ateny 2004 Pekin 2008 Londyn 2012 Rio de Janeiro 2016
kobiet	Los Angeles 1984 Seul 1988 Barcelona 1992 Atlanta 1996 Sydney 2000 Ateny 2004 Pekin 2008 Londyn 2012 Rio de Janeiro 2016

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne