Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2008 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn
 Złoty medal | |
|---|---|
 Srebrny medal | - |
 Brązowy medal |
Sztafeta 4 × 100 metrów mężczyzn to druga sztafeta, w której rozdano medale w lekkoatletyce na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie.
Konkurencja rozpoczęła się 21 sierpnia o godzinie 20:25 czasu miejscowego[1]. Wtedy to rozegrano pierwszą rundę zawodów. Decydująca faza, która wyłoniła mistrza olimpijskiego odbyła się 22 sierpnia o godzinie 22:10 czasu miejscowego[2]. Zawody odbyły się na Stadionie Narodowym w Pekinie.
Złoty medal zdobyli Jamajczycy, którzy ustanowili rekord świata (37,10 s), jednak 25 stycznia 2017 zostali go pozbawieni w związku z wykryciem u Nesty Cartera metyloheksanaminy[3]. Dotychczas nie dokonano przesunięcia pozostałych ekip "w górę"[4].
Rekordy
W poniższej tabeli przedstawione są rekord świata i rekord olimpijski przed rozegraniem zawodów, tj. na 21 sierpnia 2008 roku.
| Rekord świata |  USA (Michael Marsh, Leroy Burrell, Dennis Mitchell, Carl Lewis) USA (Jon Drummond, Andre Cason, Dennis Mitchell, Leroy Burrell) | 37,40 s | Barcelona, Hiszpania Stuttgart, Niemcy | 08.08.1992 21.08.1993 |
| Rekord olimpijski | USA (Michael Marsh, Leroy Burrell, Dennis Mitchell, Carl Lewis) | 37,40 s | Barcelona, Hiszpania | 08.08.1992 |
Przebieg zawodów
Eliminacje
W pierwsze rundzie wystartowało 16 zespołów, które zostały zgłoszone do zawodów. Bezpośrednio do finałowej rundy awansowały trzy najlepsze ekipy (Q) oraz dwie drużyny z najlepszymi czasami, którzy zajęli miejsca gorsze niż trzecie (q). Najlepszy czas wśród drużyn, które uczestniczyły w tej fazie uzyskała ekipa Trynidadu i Tobago - 38,26 s. Polacy nie ukończyli swojego biegu eliminacyjnego z powodu zgubienia pałeczki[5]. Taka sama sytuacja zdarzyła się też Nigeryjczykom, Amerykanom i zawodnikom z RPA.
Bieg 1
Godzina:? (UTC+8)
| Poz. | Państwo | Tor | Zawodnicy | Rezultat | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 3 Trynidad i Tobago | 8 | Keston Bledman, Marc Burns, Aaron Armstrong, Richard Thompson | 38,26 | Q |
| 2 | 1 Japonia | 4 | Naoki Tsukahara, Shingo Suetsugu, Shinji Takahira, Nobuharu Asahara | 38,52 | Q,  |
| 3 | 2 Holandia | 3 | Maarten Heisen, Guus Hoogmoed, Patrick van Luijk, Caimin Douglas | 38,87 | Q, |
| 4 | 4 Brazylia | 2 | Jose Carlos Moreira, Bruno de Barros, Vicente Lima, Sandro Viana | 39,01 | q |
| 5 | 7 Nigeria | 6 | Onyeabor Ngwogu, Obinna Metu, Chinedu Oriala, Uchenna Emedolu | DNF | |
| 6 | 5 Polska | 9 | Marcin Nowak, Łukasz Chyła, Marcin Jędrusiński, Dariusz Kuć | DNF | |
| 7 | 6 Południowa Afryka | 5 | Hannes Dreyer, Leigh Julius, Ishmael Kumbane, Thuso Mpuang | DNF | |
| 8 | 8 USA | 7 | Rodney Martin, Travis Padgett, Darvis Patton, Tyson Gay | DNF |
Bieg 2
Godzina:? (UTC+8)
| Poz. | Państwo | Tor | Zawodnicy | Rezultat | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 3 Jamajka | 6 | Dwight Thomas, Michael Frater, Nesta Carter, Asafa Powell | 38,31 | Q, |
| 2 | 1 Kanada | 2 | Hank Palmer, Anson Henry, Jared Connaughton, Pierre Browne | 38,77 | Q |
| 3 | 2 Niemcy | 3 | Tobias Unger, Till Helmke, Alexander Kosenkow, Martin Keller | 38,93 | Q |
| 4 | 4 Chiny | 9 | Wen Yongyi, Zhang Peimeng, Lu Bin, Hu Kai | 39,13 | q |
| 5 | 7 Tajlandia | 7 | Apinan Sukaphai, Siriroj Darasuriyong, Sompote Suqannarangsri, Sittichai Suwonprateep | 39,40 | |
| 6 | 5 Francja | 9 | Yannick Lesourd, Martial Mbandjock, Manuel Reynaert, Samuel Coco-Viloin | 39,53 | |
| 7 | 6 Wielka Brytania | 5 | Simeon Williamson, Tyrone Edgar, Marlon Devonish, Craig Pickering | DSQ | |
| 8 | 8 Włochy | 7 | Fabio Cerutti, Simone Collio, Emanuele Di Gregorio, Jacques Riparelli | DSQ |
Finał
W finale uczestniczyło osiem drużyn, zwyciężyli Jamajczycy bijąc wynikiem 37,10 rekord świata należący od 1993 do sztafety USA[6].
Godzina:22:10 (UTC+8)
| Poz. | Tor | Państwo | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
 1 | 5 | Jamajka |   wynik anulowany | ||
 2 | 4 | Trynidad i Tobago | Keston Bledman, Marc Burns, Emmanuel Callender, Richard Thompson | 38,06 | [7] |
 3 | 7 | Japonia | Naoki Tsukahara, Shingo Suetsugu, Shinji Takahira, Nobuharu Asahara | 38,15 | |
| 4 | 3 | Brazylia | Vicente Lima, Sandro Viana, Bruno de Barros, Jose Carlos Moreira | 38,24 | |
| 5 | 9 | Niemcy | Tobias Unger, Till Helmke, Alexander Kosenkow, Martin Keller | 38,58 | |
| 6 | 6 | Kanada | Hank Palmer, Anson Henry, Jared Connaughton, Pierre Browne | 38,66 | |
| 8 | Holandia | Maarten Heisen, Guus Hoogmoed, Patrick van Luijk, Caimin Douglas | DSQ | ||
| 2 | Chiny | Wen Yongyi, Zhang Peimeng, Lu Bin, Hu Kai | DSQ |
Przypisy
- ↑ 14:25 czasu polskiego
- ↑ 16:10 czasu polskiego
- ↑ Afera dopingowa: jamajska sztafeta z Usainem Boltem straciła złoty medal z Pekinu - Sport - polskieradio.pl, www.polskieradio.pl [dostęp 2018-09-07].
- ↑ Beijing 2008 4x100m relay men - Olympic Beijing 2008 Athletics, www.olympic.org [dostęp 2018-09-07] (ang.).
- ↑ Informacja o eliminacjach
- ↑ O sztafecie na stronie onet.pl
- ↑ Medal reallocation in action, olympics.com [dostęp 2022-10-25] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Olympic Games > The XXIX Olympic Games > 4x100 Metres Relay > Final > Result, iaaf.org [dostęp 2013-01-07] (ang.).
- Athletics at the 2008 Beijing Summer Games: Men's 4 × 100 metres Relay Final, Sports-Reference.com [dostęp 2013-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2010-05-24] (ang.).
Media użyte na tej stronie
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
.svg)
.svg)
Flag of the unified Team of Germany for the Olympic Games, 1960–1968.
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Sport records icon to be used for season's best marks.
Sport records icon to be used for Olympic records.
Sport records icon to be used for world records.