Lelio Lagorio

Lelio Lagorio
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1925
Triest

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 2017
Florencja

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, nauczyciel akademicki

Lelio Lagorio (ur. 9 listopada 1925 w Trieście, zm. 7 stycznia 2017[1] we Florencji[2]) – włoski polityk, prawnik, publicysta i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta krajowy i europejski, minister w kilku gabinetach.

Życiorys

Z wykształcenia prawnik, absolwent Uniwersytetu Florenckiego, na którym po studiach pracował jako nauczyciel akademicki[3]. Praktykował również jako adwokat, a także zajmował się działalnością publicystyczną[4], był autorem kilku książek[3].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Włoskiej Partii Socjalistycznej[4]. W 1965 sprawował urząd burmistrza Florencji jako następca Giorgia La Piry[5]. W latach 1970–1978 pełnił funkcję prezydenta Toskanii[3].

W 1979 po raz pierwszy został wybrany do Izby Deputowanych. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1983 i 1987, zasiadając w niższej izbie włoskiego parlamentu do 1992 jako poseł VIII, IX i X kadencji[4]. Od 4 kwietnia 1980 do 4 sierpnia 1983 sprawował urząd ministra obrony w pięciu kolejnych gabinetach, którymi kierowali Francesco Cossiga, Arnaldo Forlani, Giovanni Spadolini i Amintore Fanfani. Następnie do 1 sierpnia 1986 był ministrem turystyki i rekreacji w rządzie Bettina Craxiego[4]. W latach 1986–1987 przewodniczył frakcji socjalistycznej w Izbie Deputowanych[3].

W latach 1989–1994 był deputowanym do Parlamentu Europejskiego III kadencji, w którym zajmował stanowisko wiceprzewodniczącego frakcji socjalistycznej[1]. Od 1990 do 1992 był wiceprzewodniczącym konfederacji ugrupowań socjalistycznych, przekształconej później w Partię Europejskich Socjalistów[2].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1978)[6].

Przypisy

  1. a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-08-15].
  2. a b E' morto l'ex sindaco Lelio Lagorio. E' stato il primo presidente della Toscana. lanazione.it, 7 stycznia 2017. [dostęp 2017-08-15]. (wł.).
  3. a b c d The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 134. [dostęp 2017-08-15]. (ang.).
  4. a b c d Lelio Lagorio. camera.it. [dostęp 2017-08-15]. (wł.).
  5. Tavola 10.26: Gonfaloni, Podestà e Sindaci del Comune di Firenze. comune.fi.it. [dostęp 2017-08-15]. (wł.).
  6. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 27 grudnia 1978. [dostęp 2017-08-15]. (wł.).

Media użyte na tej stronie

Amintore Fanfani 1983-04-14.jpg
Autor: Rob Croes for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Amintore Fanfani
  • 14 april 1983
Lelio Lagorio.jpg
(c) dati.camera.it, CC BY 4.0
Lelio Lagorio, Presidente della Toscana 1970–1978
Bettino Craxi 2.jpg
Bettino Craxi during 1980s.
Forlani.jpg
(c) dati.camera.it, CC BY 4.0
Foto di Arnaldo Forlani del 1979 Fonte: Camera dei Deputati
Cossiga Francesco.jpg

Former Italian president Francesco Cossiga.