Lena Einhorn

Lena Einhorn
Lena Einhorn na Targach Książki w Göteborgu w 2018
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1954 Spånga
Zawód	reżyserka pisarka

Lena Einhorn (ur. 19 maja 1954 w Spånga, Sztokholm) – szwedzka pisarka i reżyserka.

Życiorys

Córka małżeństwa lekarzy, Niny i Jerzego Einhornów. Siostra szwedzkiego lekarza Stefana Einhorna.

Z wykształcenia jest lekarzem, w 1983 roku obroniła pracę doktorską z wirusologii na Instytucie Karolinska w Sztokholmie. W latach 80. pracowała naukowo w Izraelu i USA^[1].

W 1993 roku zaczęła produkować dokumentalne filmy przyrodnicze dla szwedzkiej telewizji SVT. Jest autorką kilku filmów dokumentalnych, m.in. o Grecie Garbo, Nelly Sachs, Janie Myrdalu, Auguście Strindbergu i Marcu Chagallu.

Twórczość literacka

Zadebiutowała jako pisarka powieścią "Handelsresande i liv", wydaną w 1999 roku, opowiadająca o ratowaniu Żydów w czasie II wojny światowej. Książka była oparta o film dokumentalny o tym samym tytule, nakręcony w latach 1997-1998^[2].

Jej najgłośniejszą powieścią jest „Podróż Niny – opowieść o przeżyciu” z 2005 r. – biograficzna opowieść o jej matce, która przeżyła warszawskie getto. Za tę powieść w 2005 roku otrzymała Nagrodę Augusta, najważniejszą szwedzką nagrodę literacką. Na podstawie książki powstał film Podróż Niny, do którego scenariusz napisała i który wyreżyserowała Lena Einhorn. Film otrzymał nagrodę Złotego Żuka za najlepszy film i scenariusz w 2006 r.

W 2006 roku ukazała się też jej powieść "Co się wydarzyło w drodze do Damaszku? W poszukiwaniu prawdziwego Jezusa" (szw. Vad hände på vägen till Damaskus? På spaning efter den verklige Jesus från Nasaret), w której przeprowadza historyczną analizę postaci Jezusa.

Była również redaktorką powieści biograficznej o Auguście Strindbergu ("Om Strindberg", 2010) i autorką powieści biograficznej jego żonie Siri von Essen ("Siri", 2011). W 2013 ukazała się jej powieść o Grecie Garbo, "Blekingegatan 32".

Jej ostatnia powieść dokumentalna „Geniusz z Breslau” z 2018 roku opowiada o życiu pary niemieckich naukowców, Fritzu Haberze i Clarze Immerwahr.

Przypisy