Lenfilm

Lenfilm (ros. Киностудия Ленфильм) − rosyjska (niegdyś radziecka) wytwórnia filmowa z siedzibą w Petersburgu.

Historia

Wytwórnia została utworzona w Piotrogrodzie (tak do 1924 nazywał się Petersburg) w 1918 roku na bazie dwóch znacjonalizowanych wytworni filmowych – Ominium Film i Neptun pod nazwą Piotrogradskij Kinokomitiet Sojuza Siewiernych Komun. Później jej nazwa była zmieniana aż osiem razy, by w końcu w 1934 roku stać się Leningradzką Fabryką „Lienfilm”. W okresie II wojny światowej i blokady Leningradu, była ewakuowana do Ałmaty i Samarkandy i do 1944 nosiła nazwę Centralnaja Obiedinionnaja Kinostudija. Logo wytwórni to pomnik Piotra I (słynny „Miedziany Jeździec”), podświetlany dwoma krzyżującymi się smugami reflektorów^[1]. Zostało ono opracowane przez Marię Bołogowską i operatora filmowego Edgara Shtyrtskobera i po raz pierwszy zaprezentowane w filmie Raboczij posiełok w 1965 roku. W czasach ZSRR była drugą po Mosfilmie radziecką wytwórnią filmową. Wyprodukowano w niej ponad 1500 filmów, z których wiele przeszło do klasyki kina światowego.

Od 2004 Lenfilm jest w pełni prywatnym przedsiębiorstwem (OAO) należącym do kilku osób prywatnych i prywatnych studiów filmowych.

Od sierpnia 2007 prezesem zarządu Lenfilmu jest Wiaczesław N. Telnow.

Adres wytwórni

Rosja, Petersburg 197101, Kamiennostrowskij pr. nr 10.

Wybrane filmy

• 1934 – Czapajew
• 1935 – Młodość Maksyma
• 1937 – Powrót Maksyma
• 1939 – Maksym
• 1937 – Piotr I
• 1947 – Kopciuszek
• 1949 – Aleksandr Popow
• 1955 – Wieczór Trzech Króli
• 1956 – Dziadek Hassan
• 1957 – Don Kichot
• 1958 – Mister Iks
• 1960 – Dama z pieskiem (nagroda specjalna w Cannes w 1960)
• 1961 – Tygrysy na pokładzie
• 1962 – Diabeł morski (Srebrny Żagiel na MFF w Trieście w 1962)
• 1964 – Hamlet (Złoty Lew i nagroda jury na festiwalu w Wenecji w 1964, nagroda jury na festiwalu w San Sebastián w 1966, dwie nominacje BAFTA w 1966, nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszego filmu obcojęzycznego w 1967)
• 1976 – Błękitny ptak (nominowany do Nagrody Saturn w 1976)
• 1978 – Samotny głos człowieka (Grand-prix na festiwalu w Locarno w 1987)
• 1986 – Listy martwego człowieka (nagroda Francuskiej Federacji Kinowej w Cannes w 1987, grand-prix na festiwalu w Mannheim w 1986, nagroda za reżyserię na MFF w Madrycie w 1987)
• 1987 – Wyspa zaginionych okrętów
• 1990 – Taxi blues (nagroda dla najlepszego reżysera i nagroda jury w Cannes w 1990)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona wytwórni (ros.)