Leniec bezpodkwiatkowy

Leniec bezpodkwiatkowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
NadrządSantalanae
Rządsandałowce
Rodzinasandałowcowate
Rodzajleniec
Gatunekleniec bezpodkwiatkowy
Nazwa systematyczna
Thesium ebracteatum Hayne
Schrad. Journ. iii. II. 33., t. 7. 1800

Leniec bezpodkwiatkowy (Thesium ebracteatum Hayne) – gatunek rośliny z rodziny sandałowcowatych (Santalaceae). Bylina półpasożytnicza czerpiąca wodę i sole mineralne za pośrednictwem ssawek z korzeni innych roślin. W Polsce rośnie w rozproszeniu na nizinach[3].

Morfologia

Łodyga
Do 30 cm wysokości.
Kwiaty
Pozbawione podkwiatków, opatrzone przysadkami, zebrane w rzadkie grona. Podsadka dłuższa od owocu. Ząbki okwiatu po przekwitnieniu zagięte do środka[4].
Owoc
Na krótkiej żółte szypułce, kulistojajowaty, podłużnie żeberkowany, długości około 2 mm.

Biologia i ekologia

Bylina. Rośnie na łąkach i w zaroślach. Kwitnie w maju i czerwcu.

Zagrożenia i ochrona

Roślina podlegająca w Polsce ścisłej ochronie. Na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006, 2016)[5][6] umieszczona w grupie gatunków narażonych na wymarcie (kategoria zagrożenia: VU). W Polskiej Czerwonej Księdze Roślin posiada tę samą kategorię[7].

Przypisy

  1. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-10] (ang.).
  2. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-10] (ang.).
  3. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  4. ↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  5. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  6. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  7. ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

Media użyte na tej stronie

Püst-linalehik (Thesium ebracteatum) Keila1.jpg
Autor: Ivar Leidus, Licencja: CC BY-SA 4.0
The Bastard Toadflax (Thesium ebracteatum). Keila, Northwestern Estonia.