Leningradskaja

Leningradskaja
Ленинградская
Przynależność państwowa Rosja
Data założenia1971
Wysokość304 m n.p.m.
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Leningradskaja”
Ziemia69°30′05″S 159°23′28″E/-69,501500 159,391150

Leningradskaja (ros. Ленинградская, „Leningradzka”) – letnia stacja polarna należąca do Rosji[1] (wcześniej radziecka), położona na Wybrzeżu Oatesa na Antarktydzie Wschodniej[2][3].

Położenie i warunki

Mapa regionu, w którym znajduje się stacja

Stacja znajduje się na nunataku Leningrad, 2-3 km od wybrzeża Morza Somowa. Jest to grzbiet skalny zbudowany z leukokratycznych granitów i szarych gnejsów biotytowych, wznoszący się na 100–230 m ponad sąsiadujące lodowce[2][3].

Klimat na stacji jest morski, z gwałtownymi zmianami pogody. Wiatry są silne (średnio 8,4 m/s, maksymalnie 37 m/s), zmienne[2]; w ciągu roku najczęstsze są wiatry z kierunku południowo-wschodniego (~50%), potem z południa i z zachodu. Od maja do sierpnia nad Morzem Somowa przechodzą zwykle 2–4 cyklony; w ciepłych miesiącach także zawirowania powietrza o mniejszej skali wpływają na pogodę na stacji Leningradskaja, prowadząc do nagłego, krótkotrwałego pogorszenia warunków, groźnego dla lotnictwa. W chłodniejszych miesiącach takie wiry tworzą się dalej na północ, nad lodem morskim, rzadziej dochodząc do lądu[3]. Temperatura praktycznie przez cały rok nie przekracza 0 °C[2][3]. Morze zamarza tu wyjątkowo wcześnie i w ciągu 20 lat działalności stacji nie zdarzyło się, żeby było całkowicie wolne od lodu (choć regularnie tworzą się rozległe połynie)[3].

Historia

Wybór lokalizacji stacji poprzedziły badania lotnicze i naziemne, miejsce to wybrano spośród pięciu wytypowanych przez uczestników radzieckiej wyprawy polarnej. Na miejscu zbudowano pierwszy budynek, w którym przeprowadzono badania geodezyjne, grawimetryczne, magnetometryczne i astronomiczne, zebrano też okazy flory. Stacja Leningradskaja została oficjalnie otwarta 25 lutego 1971 roku[2]. Zamknięto ją w marcu 1991 roku[4], do czego przyczynił się rozpad ZSRR. W lecie 2007-08 Rosja uruchomiła automatyczne stacje meteorologiczne w tymczasowo nieczynnych bazach Leningradskaja, Mołodiożnaja i Russkaja, odtwarzając okołobiegunową sieć monitoringu[5].

Na stacji tej obserwowano więcej zórz polarnych niż w innych radzieckich stacjach polarnych, ze względu na bliskość bieguna magnetycznego[2].

Przypisy

  1. ↑ Main Antarctic Facilities operated by National Antarctic Programs in the Antarctic Treaty Area (South of 60° latitude South) (ang.). Council of Managers of National Antarctic Programs, 2013-05-15. [dostęp 2014-08-20].
  2. ↑ a b c d e f Станция Ленинградская (ros.). Федеральная Целевая Программа “Мировой Океан” – Подпрограмма “Изучение и исследование Антарктики”. [dostęp 2016-08-18].
  3. ↑ a b c d e Station Leningradskaya (ang.). Russian Antarctic Expedition – Project Antarctica. [dostęp 2016-08-18].
  4. ↑ Russian Antarctic Stations - overview (ang.). Russian Antarctic Expedition – Project Antarctica. [dostęp 2014-08-25].
  5. ↑ Preliminary results of the Russian studies in the Antarctic under the IPY 2007/2008 Program (ang.). Secretariat of the Antarctic Treaty, kwiecień 2009. [dostęp 2014-08-25].

Linki zewnętrzne

Stacje badawcze w Antarktyce

Media użyte na tej stronie

Antarctica location map.svg
Autor: Alexrk2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map Antarctica, Azimuthal equidistant projection
C69198s1 Suvorov Glacier.jpg
1:250,000-scale topographic reconnaissance map of the Suvorov Glacier area from 158°-162°E to 69°-70°S in Antarctica. Mapped, edited and published by the U.S. Geological Survey in cooperation with the National Science Foundation.