Leon Danielewicz

Leon Danielewicz
Pełne imię i nazwisko

Leon Józef Danielewicz

Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1878
Czastary

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1970
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski

Zawód, zajęcie

ogrodnik

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Leona Danielewicza na cmentarzu Powązkowskim

Leon Józef Danielewicz (ur. 20 lutego 1878 w Czastarach k. Wielunia[1], zm. 7 stycznia 1970 w Warszawie) – ogrodnik i planista, wychowanek Szkoły Ogrodniczej przy Ogrodzie Pomologicznym w Warszawie.

Życiorys

Syn Józefa i Józefy z Kowalskich[1]. Studiował w Jardin des Plantes w Paryżu. Zdobywał doświadczenie w ogrodach w Niemczech, Czechach i Anglii.

W latach 1916–1921 wykładowca w Wyższej Szkole Ogrodniczej w Warszawie. Prezes Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego. W latach 1920–1947 dyrektor Wydziału Ogrodniczego m.st. Warszawy[2]. Był twórcą licznych parków i zieleńców w Warszawie, m.in. parku Traugutta (1925), Ogrodu Zoologicznego w Warszawie (1927), kompleksu szklarni miejskich z palmiarnią na Rakowcu (1929), Parku Żeromskiego (1932), Sowińskiego (1936) i Dreszera (1938). Przeprojektował w latach 1934–1935 park przy cesarskim pałacu myśliwskim w Spale[2]. Zabiegał o włączenie do Warszawy Lasu Bielańskiego, Lasu Kabackiego oraz wydm Łuże[3]. Wraz ze Stefanem Starzyńskim był w 1937 r. współinicjatorem konkursu „Warszawa w kwiatach i zieleni” na najpiękniejsze kwiatowe dekoracje obiektów miejskich.

W okresie okupacji niemieckiej pomagał zagrożonym wywózką na roboty przymusowe do Niemiec profesorom Uniwersytetu Warszawskiego, Poznańskiego i Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, m.in. Marianowi Górskiemu i Romanowi Kobendzy, dostarczając im dokumenty o zatrudnieniu w Wydziale Ogrodniczym. Po powstaniu warszawskim sam został wywieziony do Niemiec[4].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 241-1-3,4)[5].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

Przypisy

  1. ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 130.
  2. ↑ a b Edmund Jankowski: Wspomnienia ogrodnika. opr. Aniela Szwejcerowa i Andrzej Brachfogel. Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972.
  3. ↑ Leona Danielewicza. ulicetwojegomiasta.pl. [dostęp 2020-04-08].
  4. ↑ 90 lat Miejskiego Przedsiębiorstwa Robót Ogrodniczych Sp.z o.o. w Warszawie 1923-2013. mpri.pl. [dostęp 2020-04-08].
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA DANIELEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-03-29].
  6. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za gorliwą i owocną pracę na terenie międzynarodowym w dziedzinie rozwoju ogrodnictwa oraz za ofiarną działalność społeczną”.

Media użyte na tej stronie

Leon Danielewicz grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Leona Danielewicza na Cmentarzu Powązkowskim