Leon Gangel

Leon Gangel
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1898
Lwów

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1973
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekarz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Leon (Lew) Gangel (ur. 28 marca 1898 we Lwowie, zm. 9 kwietnia 1973 w Warszawie) – lekarz, działacz komunistyczny, dyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP, pułkownik.

Pochodził z żydowskiej rodziny Jakuba i Klary. W 1916 zmobilizowany do austriackiej armii, żołnierz 80 Pułku Piechoty. Po zakończeniu I wojny światowej studiował medycynę na Uniwersytecie Karola w Pradze, który skończył w 1925. Działał w ruchu komunistycznym, za co w 1928 został aresztowany. Jesienią 1939 udał się na obszary zajęte przez Związek Radziecki, pracował w szpitalach we Lwowie. Po ataku Niemiec na ZSRR zmobilizowany do Armii Czerwonej, naczelnik grupy internistów.

Od maja 1945 ordynator szpitala MBP w Warszawie, we wrześniu 1945 mianowany kierownikiem wydziału lecznictwa w Szefostwie Służby Zdrowia MBP. Od 2 października 1946 do 1 stycznia 1947 starszy, a następnie główny konsultant tego szefostwa. Od 1 sierpnia 1947 szef Służby Zdrowia MBP, a po utworzeniu Departamentu Służby Zdrowia MBP 1 maja 1953 został jego dyrektorem (do 10 II 1954). Uchwałą Prezydium KRN z 2 stycznia 1946 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. Odznaczony także Złotym Krzyżem Zasługi[2]. W lutym 1949 delegowany służbowo do Francji i Szwajcarii, w marcu 1950 do NRD, w czerwcu 1950 do Czechosłowacji.

Zmarł w Warszawie. Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej[3].

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 1946 r. nr 22, poz. 37.
  2. ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 247
  3. ↑ Grób Leona Gangela, [w:] Wirtualny cmentarz [online], Fundacja dokumentacji cmentarzy żydowskich w Polsce (pol.).

Linki zewnętrzne