Leon Gregorowicz

Leon Gregorowicz

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1919 Sasów
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1998 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1943–1985
Siły zbrojne	Armia Czerwona Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	3 Berliński Pułk Piechoty 2 Berliński Pułk Piechoty 25 Dywizji Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku, komendant Korpusu Kadetów KBW, szef Zarządu w Sztabie Generalnym WP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa bitwa pod Lenino operacja berlińska
Odznaczenia

Grób Leona Gregorowicza i jego żony Ireny na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Leon Gregorowicz (ur. 16 grudnia 1919 w Sasowie, zm. 29 sierpnia 1998 w Warszawie) – generał brygady ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys

Do 1938 skończył 6 klas gimnazjum w Złoczowie. We wrześniu 1940 został wcielony do Armii Czerwonej. Szkolony w Szkole Czołgistów w Charkowie. Od 24 czerwca 1941 służył w pułku samochodowym, a od sierpnia 1941 w zapasowym batalionie budowlanym jako sierżant i dowódca plutonu. Od kwietnia 1942 pracował jako szofer w cegielni.

Od maja 1943 w Armii Berlinga. Słuchacz Szkoły Podchorążych Piechoty, następnie od sierpnia 1943 zastępca dowódcy kompanii moździerzy w 3 pp w 1 DP, chorąży piechoty promowany przez gen. Zygmunta Berlinga. Uczestnik bitwy pod Lenino, gdzie był kontuzjowany 13 października 1943. Przeszedł szlak bojowy 1 DP od Dęblina do Berlina. Od 24 marca 1945 dowódca kompanii rusznic przeciwpancernych.

Po wojnie na kursie w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, który ukończył ze stopniem majora. Od 1948 był dowódcą 2 Berlińskiego pułku piechoty w Legionowie w stopniu podpułkownika. 1950–1951 na kursie doskonalenia dowódców przy Akademii Sztabu Generalnego, a po jego ukończeniu dowódca 25 Dywizji Piechoty w Siedlcach.

W latach 1952–1956 był komendantem Korpusu Kadetów KBW w Warszawie. W 1957 zaocznie ukończył ASG. Od 13 grudnia 1959 szef Zarządu w Sztabie Generalnym WP. Od 8 grudnia 1969 attaché wojskowy, morski i lotniczy przy Ambasadzie PRL w Kairze. W 1973 został zastępcą pełnomocnika Szefa Sztabu Generalnego WP ds. specjalnych.

W czerwcu 1985 przeniesiony w stan spoczynku. 15 września 1988 został mianowany generałem brygady w stanie spoczynku – nominację wręczył mu przewodniczący Rady Państwa PRL gen. armii Wojciech Jaruzelski.

Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera FII-dodatkowy-8)^[1].

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe^[2]:

• chorąży – 1 września 1943
• podporucznik – 1944
• porucznik – 2 maja 1945
• kapitan – 23 grudnia 1945
• major – 6 grudnia 1946
• podpułkownik – 10 lipca 1948
• pułkownik – 19 stycznia 1953
• generał brygady w stanie spoczynku – 15 września 1988

Życie prywatne

Syn Jana (1877-1944), majstra murarskiego i Pauliny (1888–1938). Mieszkał w Warszawie. Od 1945 żonaty z Ireną z domu Zubik (1925–1996). Miał syna i córkę^[3][1],.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)
• Krzyż Walecznych (1945)
• Złoty Krzyż Zasługi (1954)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1945)
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (1945)
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1966)
• Medal Za udział w walkach w obronie władzy ludowej
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968)
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR)
• Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia (ZSRR) (1968)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
• Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR)
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)
• Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1983)

Przypisy

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010, s. 480–482.