Leon Grotowski

Leon Grotowski
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1834
Jaćmierz

Data i miejsce śmierci

4 czerwca 1922
Wiedeń

Poseł do Rady Państwa VII kadencji
Okres

od 1885
do 1891

Leon Grotowski[a] herbu Rawicz (ur. 3 kwietnia 1834 w Jaćmierzu, zm. 4 czerwca 1922 w Wiedniu) – poseł do Rady Państwa, członek Rady powiatu sanockiego, właściciel dóbr.

Życiorys

Syn Franciszka Grotowskiego i Marii z domu Ostaszewskiej. Był żonaty z Marią z domu Starzeńską (ur. 1845). Po rodzicach dziedziczył dobra Jaćmierz i Posada Jaćmierska (Górna i Dolna)[1][2]. W Jaćmierzu Leon Grotowski posiadał karczmę[3]. W 2. poł. XIX wieku wykonywał prawo patronatu nad parafią Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jaćmierzu[4]. Pod koniec XIX wieku był właścicielem tabularnym dóbr w Posadzie Jaćmierskiej dolnej i górnej[5]. Na początku XX wieku posiadał w Jaćmierzu 355 ha, a w Posadzie Jaćmierskiej 111 ha (zaś jego żona Maria w Chmurówce 149,4 ha)[6][7].

Był wybierany do Rady c. k. powiatu sanockiego jako reprezentant grupy większych posiadłości: w 1867[8] (pełnił funkcję zastępcy członka wydziału)[9][10], w 1870 (ponownie został zastępcą członka wydziału)[11][12], ponownie był członkiem rady w 1871, 1872[13][14][15], 1874[16]. Został wybrany posłem do Rady Państwa w Wiedniu VII kadencji (1885-1891 jako reprezentant wielkiej własności z powiatów Sanok, Brzozów, Lesko, Krosno[17]). Był członkiem oddziału sanocko-lisko-krośnieńskiego C. K. Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie[18], później członkiem oddziału sanockiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[19].

Synami Leona Grotowskiego byli Stefan (1867, dyplomata) i Władysław (1871-1930, odziedziczył majątek po rodzicach)

Zmarł 4 czerwca 1922 w Wiedniu i tam został pochowany[20].

Na cmentarzu w Jaćmierzu znajduje się zabytkowa kaplica grobowa rodzin Ostaszewskich i Grotowskich[21][22].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji administracyjnej Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Leo Grotowski”.

Przypisy

  1. ↑ Baza właścicieli i dóbr ziemskich. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2014-11-25].
  2. ↑ Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 10, Nr 264 z 19 listopada 1893. 
  3. ↑ Benedykt Gajewski: Jaćmierz. Zarys monograficzny. Sanok: 2003, s. 86-87.
  4. ↑ Kronika. Zapiski dyecezyalne. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 93 z 24 kwietnia 1874. 
  5. ↑ Tadeusz Pilat: Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z Wielkiem Ks. Krakowskiem. Lwów: 1890, s. 162.
  6. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego : wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 8, 16.
  7. ↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
  8. ↑ Nowiny z kraju i z zagranicy. Sanok. „Dziennik Lwowski–Dodatek”. Nr 166, s. 2, 21 października 1867. 
  9. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 399-400.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 274-275.
  11. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 353.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 280, 281.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 279, 280.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 272, 273.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 271.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 295.
  17. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 357.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 650.
  19. ↑ Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1911. Lwów: 1912, s. 262.
  20. ↑ Kronika. Zmarli. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 135 z 18 czerwca 1922. 
  21. ↑ Kaplica grobowa - Jaćmierz. zabytki-podkarpacie.pl. [dostęp 2014-11-25].
  22. ↑ Jaćmierz. zarszyn.pl. [dostęp 2014-11-25].

Bibliografia