Leon Kirchner

Leon Kirchner
Data i miejsce urodzenia24 stycznia 1919
Nowy Jork
Pochodzenieamerykańskie
Data i miejsce śmierci17 września 2009
Nowy Jork
Instrumentyfortepian
Gatunkimuzyka poważna
Zawódkompozytor, dyrygent, pianista

Leon Kirchner (ur. 24 stycznia 1919 w Nowym Jorku[1][2], zm. 17 września 2009 tamże[3]) – amerykański kompozytor, dyrygent i pianista.

Życiorys

W wieku 4 lat rozpoczął lekcje gry na fortepianie[1]. W 1928 roku przeprowadził się wraz z rodziną do Los Angeles[1][2]. Uczęszczał do Los Angeles City College[1]. W latach 1939−1942 studiował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles u Arnolda Schönberga, Alberta Elkusa i Edwarda Stricklanda, Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley u Ernesta Blocha oraz prywatnie w Nowym Jorku u Rogera Sessionsa[2]. W latach 1943−1946 odbył służbę w wojsku[1][2]. Po powrocie do Berkeley uzyskał w 1947 roku dyplom i przez rok wykładał na uczelni[2]. W latach 1948−1950 dwukrotnie otrzymał stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima[1][2]. W latach 1950−1954 wykładał na Uniwersytecie Południowej Kalifornii w Los Angeles[1][4]. Od 1954 roku wykładał w Mills College w Oakland, następnie od 1961 do przejścia na emeryturę w 1989 roku na Uniwersytecie Harvarda[1]. Do jego uczniów należeli John Adams i Yo-Yo Ma[3].

Od 1962 roku członek National Institute of Arts and Letters oraz American Academy of Arts and Letters[1][2]. Od 1973 roku dyrygował Harvard Chamber Players, a od 1978 roku Harvard Chamber Orchestra[1][2]. Dwukrotnie otrzymał New York Critics Circle Award (1950 za I i 1960 za II Kwartet smyczkowy)[1][2]. W 1954 roku przyznano mu Naumburg Award za I koncert fortepianowy[2], a w 1967 roku Nagrodę Pulitzera za III Kwartet smyczkowy[1][2][3]. W 1994 roku otrzymał Kennedy Center Friedheim Award[1][4].

Twórczość

Początkowo pozostawał pod wpływem twórczości Hindemitha, Bartóka i Strawinskiego, później uległ wpływom muzyki Schönberga, Berga i Sessionsa[2]. Wypracował własny styl o cechach romantycznych, cechujący się emocjonalizmem, swobodą konstrukcji, różnorodnością rytmiczną, melodyką z przewagą małych interwałów i wirtuozostwem fakturalnym[2]. Ceniony jako pianista i dyrygent, zasłynął wykonawstwem utworów Mozarta i Schuberta oraz swoich własnych kompozycji[4].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Piece na fortepian i orkiestrę (1946)
  • Sinfonia (1951)
  • 2 koncerty fortepianowe (I 1953, II 1963)
  • Toccata na smyczki, instrumenty dęte solo i perkusję (1955)
  • Koncert na skrzypce, wiolonczelę, 10 instrumentów dętych i perkusję (1960)
  • Music (1969)
  • Music na flet i orkiestrę (1978)
  • Music na wiolonczelę i orkiestrę (1992)

Utwory kameralne

  • Duo na skrzypce i fortepian (1947)
  • 3 kwartety smyczkowe (I 1949, II 1958, III 1966)
  • Sonata Concertante na skrzypce i fortepian (1952)
  • 2 tria na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (I 1954, II 1993)
  • Fanfare na trio basowe (1965); także wersja na flet i perkusję obbligato (1977)
  • Flutings for Paula na flet i perkusję obbligato (1973, zrewid. 1977)
  • Music for 12 na zespół kameralny (1985)
  • Fanfare II na 7 instrumentów (1985)
  • Illuminations na 9 instrumentów (1986)
  • For Cello Solo (1986)
  • 2 utwory na skrzypce (I 1986, II 1988)
  • 2 Duos na skrzypce i wiolonczelę (1988)
  • Triptych na skrzypce i wiolonczelę (1988)

Utwory fortepianowe

  • Sonata (1948)
  • Little Suite (1949)
  • A Moment for Roger (1975)
  • 5 Pieces (1987)
  • Interlude (1989)
  • For the Left Hand (1995)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Dawn na chór i organy, słowa Federico García Lorca (1943−1946)
  • Words from Wordsworth na chór (1966)
  • Lily na sopran, orkiestrę kameralną i taśmę (1973)
  • The Twilight Stood na sopran i fortepian (1982)
  • Of Things As They Are na sopran, baryton, chór i orkiestrę (1997)

Opera

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1887. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 87−88. ISBN 978-83-224-3303-4.
  3. ↑ a b c Encyclopædia Britannica Book of the Year 2010. London: Encyclopædia Britannica, 2010, s. 140. ISBN 978-1-61535-366-8.
  4. ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 448. ISBN 0-674-37299-9.