Leon Koppens
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 marca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 lutego 1964 |
| Kierownik Konsulatu RP we Wrocławiu | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
        | |
Leon Koppens (ur. 25 marca 1890 w Rudzie, zm. 8 lutego 1964 w Buenos Aires[1][2]) – poeta, polski dyplomata i urzędnik konsularny.
Życiorys
Syn Juliusza (1887–1944), urzędnika, i Marii z Podwińskich. W 1908 ukończył ze stopniem celującym VIII klasę i zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem (w jego klasie byli m.in. Aleksander Birkenmajer, Stanisław Łoś, Kazimierz Papara)[3]. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Wiedniu oraz na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1911/1912)[1].
Był urzędnikiem w austriackim Ministerstwie dla Galicji (1917–1918) oraz w Przedstawicielstwie Głównego Urzędu Likwidacyjnego w Wiedniu (1918–1921)[1].
W polskiej służbie zagranicznej od 1921; m.in. pełnił funkcję szefa kancelarii w poselstwie w Wiedniu (1921–1924), sekr. poselstwa w Pradze (1924–1932), radcy min./kier. ref. w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1932–1937), konsula generalnego i kierownika Konsulatu RP we Wrocławiu (1937[4]–1939).
Był zatrudniony w strukturach resortu spraw zagranicznych Rządu RP na uchodźstwie, m.in. w ambasadzie w Paryżu (1940), w MSZ w Angers, w Biurze Polskim w Lyonie (1940[5]–1941). Później pracował w nicejskim Biurze Administracji Polaków (1945), a następnie pełnił tam funkcję Konsula Generalnego RP (1945). Wraz z żoną wyjechał do Ameryki Południewej, gdzie zatrudniony był w Biurze Opieki nad Polakami, jak również w Biurze Przesiedleńczym dla Polaków (Resettlement Office for Poles) przy Konsulacie Generalnym Wielkiej Brytanii w Buenos Aires(ang.) (1947–1950)[6]. Zginął tragicznie wraz z żoną i został pochowany na jednym z cmentarzy w prowincji Buenos Aires[1].
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (14 czerwca 1928)[7]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)[8]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Oficer Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja)
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii (Austria)
Przypisy
- ↑ a b c d Krzysztof Smolana (opr.): Urzędnicy Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej 1918–1945. Przewodnik biograficzny, tom 1, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020.
- ↑ Möser 2020 ↓, s. 26.
- ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1908. Przemyśl: 1908, s. 37, 49.
- ↑ Zmiany w polskich konsulatach w Niemczech. „Dziennik Bydgoski”. Nr 188, s. 2, 1937-08-18. Bydgoszcz. [dostęp 2020-06-17].
- ↑ Indeks osobowy 1940 PISM.
- ↑ Podgórski 2002 ↓.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 137, poz. 235 „za zasługi na polu propagandy literatury polskiej zagranicą”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej za granicą”.
Bibliografia
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, MSZ Warszawa, za lata 1933–1939.
- Wojciech J. Podgórski: „Poeci na tułaczce”. W kręgu autorów Oficyny Nicejskiej Samuela Tyszkiewicza 1940–1947. Warszawa: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 2002, s. 192–195.
- Krzysztof Smolana (opr.): Urzędnicy Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej 1918–1945. Przewodnik biograficzny, tom 1, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020.
- Gerlinde Möser. Auch ein Migrant – Leon Koppens. „Der literarische Zaunkönig”. 3, s. 22–27, 2020.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Baretka: Wawrzyn Akademicki.
Baretka Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii 8. Klasy
Baretka:
- Order Białego Lwa IV Klasy – Republika Czeska (od 1994);
- Order Białego Lwa IV Klasy – Czeska i Słowacka Republika Federalna (1990-1992);
- Order Białego Lwa IV Klasy – Czechosłowacja (1922-1961).