Leon Marzęta

Leon Marzęta Leszek
porucznik (w AL)
Data i miejsce urodzenia	30 października 1915 Przypisówka
Data i miejsce śmierci	29 maja 1985 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Gwardia Ludowa Armia Ludowa Milicja Obywatelska Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	8 Pułk Piechoty Legionów Oddział GL "Franka" Oddział GL "Maćka" Batalion AL im. Jana Hołoda
Stanowiska	Zastępca dowódcy oddziału partyzanckiego Członek dowództwa okręgu AL Komendant MO w Lubaniu Członek polskiej misji pokojowej w Laosie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Wojna obronna Bitwa pod Rąblowem
Późniejsza praca	Najwyższa Izba Kontroli
Odznaczenia

Leon Marzęta ps. Leszek (ur. 30 października^[1] 1915 w Przypisówce, zm. 29 maja 1985 w Warszawa) – podoficer zawodowy Wojska Polskiego, partyzant Gwardii i Armii Ludowej, funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej, oficer Sił Zbrojnych PRL.

Życiorys

Syn Jana, urodził się i wychował na północy Lubelszczyzny. W młodości wstąpił do KPP. W stopniu podoficerskim służył w 8 Pułku Piechoty Legionów, w którego składzie walczył w kampanii wrześniowej. W 1941 wraz z Franciszkiem Wolińskim i Janem Wójtowiczem utworzyli niezależny oddział partyzancki, w skład którego obok miejscowej ludności weszli zbiegli z niewoli jeńcy radzieccy. Wiosną 1942 nawiązali kontakt z przedstawicielstwem PPR włączając oddział w szeregi GL. Dowódcą został Woliński (ps. „Franek”), Wójtowicz (ps. „Maciek”) i Marzęta (ps. „Leszek”) zostali jego zastępcami. W drugiej połowie 1943 oddział włączono jako kompanię do 1 batalionu GL. W 1943 lub w 1944 awansowany do stopnia podporucznika. W marcu lub w kwietniu 1944 dowodził oddziałem ochraniającym delegację KRN udającą się do Związku Radzieckiego (skład delegacji: ppłk Marian Spychalski ps. „Marek”, mjr Kazimierz Sidor ps. „Kazik” i Edward Osóbka pa. „Morawski”). Brał udział w bitwie pod Rąblowem, gdzie się wyróżnił. Został w jej trakcie także ranny w szyję (do końca życia nosił kulę). W 1944 otrzymał rangę porucznika. Po walkach przeprowadził jedną z kolumn partyzanckich napotykając idący im z odsieczą batalion por. „Przepiórki” z 1 Brygady AL^[2]. Po wyzwoleniu skierowany do MO, wysłany na Ziemie Odzyskane. Przez pewien okres więziony ze względu na antygomułkowską nagonkę w partii. Od 1960 w ASG im. gen. Karola Świerczewskiego. W 1968 uczestniczył w misji pokojowej ONZ w Laosie. Ze względu na odniesione rany pod Rąblowem został przeniesiony w stan spoczynku. Aż do emerytury pracował w NIK.

Życie prywatne

Ożenił się z Marią z domu Szymbor (ur. 29 października 1924, zm. 6 listopada 1990). Para spoczywa na wojskowych Powązkach^[3].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Partyzancki
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

i inne

Awanse

• podporucznik - 1943/44
• porucznik - 1944

Przypisy

Bibliografia

• M. Moczar, Barwy walki
• E. Gronczewski, Kalendarium walk Gwardii Ludowej i Armii Ludowej na Lubelszczyźnie 1942-1944
• S. Glinka, Burza majowa
• J. B. Garas, Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942-1945
• E. Gronczewski, Wspomnienia "Przepiórki"
• W. Czyżewski, Więc zarepetuj broń